"Küçükken baktığım yerde yalnızca mükemmel insanlar gördüğüm için, gerekli olduğuna hiçbir yerde tanık olmadığım bu şüphecilik, bende kendime yönelik şüpheye ve diğer tüm insanlara karşı bitmeyen bir korkuya yol açtı."
Ben haklı olduğumu savunuyorum, fakat haksız da olabilirim ve sen hakklı olabilirsin. Gel şunu tartışalım, çünkü böylece gerçek bir anlayışa belki de her birimizin haklı olduğuna direnmekten daha çok yaklaşabiliriz.
Aşkın düşüncesini söküp atıp zihnnimden
Onun güzelliğini unutmak istiyorum.
Maşa'dan kaçınmakla -ah! ne zavallıyım ben-
Özgür olurum gene diye umuyorum.
Gönlümü büyüleyen o gözler, ne çare ki,
Gece, gündüz karşımda, bir an rahat vermiyor,
Karıştırdı dünyamı baştan aşağı sanki
İçimde huzursuzluk bir an rahat ermiyor.
Başıma gelenleri bir gün olur duyarsan,
Acı, Maşa, acı bana.
Bak nasıl acılar beni etti perişan!
Tıpkı bir köle gibi bağlanmışım ben sana.
Sayfa 55 - Pyotr Andreyiç'in Marya İvonavya 'ya yazdığı bir aşk şiiridir.Kitabı okudu