Öyle bir kitaptı ki okurken içinde bizzat yaşadım.Öyle yaşadım ki Oruzkuldan nefret edip, Momun Dedeyi çok sevdim, saygı duymayanların yerine de saygı duydum ve her sözünü dinledim, her hareketine dikkat ettim. Bekey teyzenin çığlığının gelmesinden çok korkup, Ninenin söylenmelerinden başım ağrıdı kaçacak yer aradım. Çocuğun saflığına temizliğine dedenin sözünden çıkmayışına, kayaya bile değer verip ona bir isim vermesini takdir ettim ve çok imrendim.
Tabi Cengiz Aytmatov sembollerle bazı olaylara dikkat çekip anlatmaya çalıştı. Üzerinde düşünülmesi gereken bir kitaptı. Anlatılmak istenen sadece o 184 sayfa değildi.