Bülbül olmaktan bahtiyarım. İnsanlara naşideler okurken kalplerinden riya ve yalanın çekilip gitmesini severim. Seher vurgunlarına gıpta ile bakarım. Bazen nefislerini sorgulayan, bazen gönlündeki aşkla coşan, bazen sevinen; ama en çok da ağlayan seher vurgunlarına... Samimi, teslim olmuş ve kulca... Karşılıklı içimize akıttığımız hasret yaşları ve söylenen ayrılık şarkılarını da severim. Bazen ben onlarla konuşurken içlerinden benimle konuştuklarını bile hissederim. Benim sesimi duyduklarında -belki de gülü anlatmanın etkisiyle- en saf ruh halleri ve en berrak vicdanlarıyla çözüverirler. Çağlar boyunca pek çok kalbin içinden geçenleri duydum ve hissettim bu yüzden. Mazlumların dinmeyen ahları her dönemde seherleri doldurdu.