Zira hiper-modernite çağında hakikat ve doğru diye bir şey yoktur; sadece tercihler vardır. Daha iyi ya da daha kötü diye bir şey yoktur; sadece farklılıklar vardır. Her şey bir tercih, seçme hürriyeti, farklı tarzlar ve yaşam biçimleri olarak meşrulaştırılabilir. Çağın mottosu “carpe diem” dir: Gününü gün et, anın tadını çıkar! İyimser bir yorum yaparak Romalı şair Horatius’ un bu ifadeyle İbni Arabi’ nin “anın evladı” olmak mânâsına yakın bir şeyi kast ettiğini düşünebiliriz. Fakat modernitenin anı, kadim zamanların anından farklıdır. An, artık sonsuzluktan bu dünyaya uzatılmış bir buket değil, kendi başına sonsuzmuş gibi zevk alınması salık verilen seküler bir zaman dilimidir.