Onur Bayraktar
@Onurbayraktarrrr
Lisans
Eskişehir
Eskişehir, 16 Haziran
131 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Ve bütün sözlerimi yarıda kesmesine izin verdim. Ben ki, bu konuda kimseye yetki vermemişimdir.”
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
Âh Naciye! Geliyorken hep aklım sende idi. Ne yapıyorsun? Âh! Sensiz ben yarım değil, âdetâ ölü insan gibiyim. Şimdi senin mütalâalarına ne kadar muhtacım.
Doğrusu zihnim hep Türkistan işiyle meşgul. Bir taraftan da memleketi düşünüyorum.
“Bazı gazeteler benim Napolyon'u taklit ettiğimi yazmışlardı. Ne kadar yanlış bir telakki. Ben, benden başka bir şey değilim, olamam, binaenaleyh Napolyon'un taklidi olarak ikinci olmak aklımdan hiç geçmemiştir. Hem de Napolyon'un hedefiyle benimki arasında dağlar kadar fark var. O, Napolyon olmak için çalıştı; ben ise kendimi esir Müslüman yığınının halâsı içinde yoketmek hedefini takip ediyorum. Zaten bence şahıslara bağlı fikirler ve hareketler onunla birlikte kalacağından ben her halde şahısların fikirlere feda edilmesini ve ancak fikirlerin husulü için iyi bir teşkilatı yaşatacak ve belki bunun için de kaybedecek şahısların çalışmasını esas bilirim. Artık böyle olunca Napolyon gibi hayatta maddi olarak heves edecek bir şey kalmaz.”
Enver Paşa
Türkistan'da halk bana karşı o suretle bulunuyor ki, hemen "Haydi" desem kalkacaklar. Her evde resimlerim varmış, her yeni doğan çocuğun adı "Enver"miş.
Hemen gecenin ikisini geçmişti ki odama çekilebildim. Bu suretle seninle yalnız kalınca hemen resmini çıkarıp öptüm.
Rûhum, azıcık daha sabredelim. Herhâlde memleketimiz inşallah yakında katî ve iyi bir şekle girer, o vakit yine evimizde mesut oluruz. Fakat bilmem sen ve bende bu kalp var iken biz böyle halkın acılarından uzak ve iniltilerine kulaklarımız tıkalı kalabilir miyiz? Öyleme geliyor ki hayır! Demek, biz ancak elem çeken, açlıktan ölmüş, soğukta titreyen fukara halk rahat olmadıkça rahat edemeyeceğiz. Fakat herhâlde eğer yan yana bu yolda çalışarak tabiî yine aynı saadeti duyar, fakirlerin birazcık olsun gözyaşlarını silmekle bahtiyar oluruz.
Fakat aklım fikrim hep sende olduğu için doğrusu pek dalgın ve durgun idim.
"Ah Naciyeciğim! Karşımda, Kremlin'in muazzam kapıları vesairesiyle gördüğüm manzarayı şöylece başımızı birbirimize dayayarak sakinane seyretmek nasib olmayacak mı?"
Naciye hem niçin ağlayacaksın? Ben(im) koca bir İslâm hey'eti, beşeriyet, Türklük, fakat bunlardan da bence en mukaddesi senin için çalışmaya gittiğimi düşün de müteessir olma. Allah'a dua et ki muvaffak olup döneyim, yahut daha doğrusu kavuşalım.
Ben kah yalnız başıma gecenin tenha taraflarında deli gibi gezerek, káh boş yerlerde oturarak, kâh görüşlerimle, kâh uzaklarda ufku delerek, káh denizin sallanan sularını öperek sana vâsıl olmaya çalışıyorum. Hayaláta dalıyor, kendimi senin dizlerinin dibine atmaya çalışıyorum.
“Kurtlukta düşeni yemek kanundur”
"Salt ölümün çaresi yoktur bu dünyada...
Mademki daha ölmedik, çabalayacağız."