"İnsanlık öldü mü?" dedim. "Yok," dedi, "ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?"
Yaşam bir sabır oyunundan fazlasıdır.
Bizi açken yutarlar, doydular mı kusarlar.
Okur Takip Önerileri
Biliyor musun, sen şimdiki zamanda yaşamıyorsun sanki, rus romanlarından fırlamış gibisin.
Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim. Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.
“Sonra, ülkemin cehalet içinde yüzen bölgelerindeki kadınları düşündüm. Gündüz dövülüp gece yasal kocaları tarafından yasal tecavüzlere uğrayan kadınları.”
Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı.
Lotonun çıkma ihtimalini, aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük:
Yarın.
Pollyanna, benim yanımda eroinman bir orospu kadar umutsuz kalırdı!
Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım.. Bütün hayat bir ilüzyon. Benim gibi, Kayra gibi.