Hisler hızlanınca insan hayatın ne kadar da kısa olduğunu anlıyor.
Çektiği acıyı anlatarak teselli bulur insan.
En çok bilenler en çok acı çekenlerdir.
Okur Takip Önerileri
“Ama küçük şeyler,” demişti bir keresinde, “hayatın anlamını oluşturan şeylerdir.”
Dünyada kendisi için hiçbir şeyi olmayan bir insanın bile başkalarına yardım edecek bir şeyi vardır.Hiç olmazsa bir tek sözü.
Ne söylediğim değil, söylemiş olmamdı önemli olan. Sonunda biriyle, en sonunda biriyle duygularımı paylaşmış olmamdı.
İnsanın yaşamışlık duygusu ne kadar az olursa ölüm kaygısı da o kadar büyük olur.
Terapist bir hastaya geçmişi inceleyip soruşturarak değil, onun yanında sevgiyle var olarak; güvenilir ve ilgili olarak; onunla ortak faaliyetlerinin er geç kurtarıcı ve sağaltıcı olacağına inanarak yardımcı olur.
Bir açmaza düşerseniz ya da birbiriyle çatışan iki güçlü duygu arasında kalırsanız, yapabileceğiniz en iyi şey açmazı ya da her iki duyguyu hastanızla paylaşmaktır.
Yaşanmamış yaşam ya da gerçekleştirilmemiş potansiyel ne kadar fazlaysa kişinin ölüm kaygısı da o kadar büyük olur.
Biz psikoterapistler yalnızca anlayışla kafa sallayıp hastalara kendi sorunlarıyla sebatla mücadele etmelerini öğütleyemeyiz.Onlara siz ve sizin sorunlarınız diyemeyiz.Bunun yerine bizden ve bizim sorunlarımızdan söz etmeliyiz, çünkü yaşamımız, varlığımız daima ölüme; sevgi yitirişe;
özgürlük korkuya ve gelişme ayrılığa perçinlenmiştir. Biz hepimiz, bu işin içinde birlikteyiz.
Ömrünün uzun olmasından çok güzel olması önemlidir. Uzun yaşamak için çabala ama daha önemlisi güzel anlar biriktir.
Hayatın anlamı, hayatın anlamını aramaktan başka bir şey değildir.
Ve zorluk ne kadar artarsa aşk o kadar kıymete biner, o kadar anlam kazanır, o kadar vazgeçilmez bir hal alır...
İnsanın kendi kendini suçlamasının keyif veren bir yanı vardır.Kendi kendimizi suçladığımız zaman başka birinin bizi suçlamaya hakkı kalmadığını düşünürüz.İnsan ruhunu suçluluk duygusundan arındıran şey itiraf etme eyleminin kendisidir.
