"Hissettiğimizde öfkeyi elbet ortaya koyarız. O doğal, o bizim zaten. Ama tüm varlığımıza, yaşamaya, bizden olmayana sürekli öfke ne kadar yüklü! Ne kadar fazla! Alışkanlıklarınıza bakın bir de. İyi gelenler, bizi biz yapanlar, bize kendimizi yaşatanlar ne güzel, ne kadar bizden. Peki ya seçmeden alıştırıldıklarımız, işimize yaramasa da bırakamadıklarımız, zarar verse de alıştık diye kopamadıklarımız? İşte onlar fazla."