Tuğba Türker
@Turkuazsevda
İnsan her şeyden önce kendisine karşı dürüst olmalı.
651 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
İnsan bir ömür içinde öyle çok defa başka birine dönüşüyor ki, dönüp geriye baktığında hangisinin kendisi olduğunu bulup çıkarmakta zorlanıyor.
Bazı iplerin kolay koptuğunu, bazılarınınsa asla kopmadığını bilecek kadar kalmıştım hayatta. İnsanın kendine kaçacak pay bırakması; ille de bağlanacaksa bir yere, çürük ipler seçmesi gerektiğini bilecek kadar yaşamıştım.
Cehennemde bile yalnız olmadığını bilmek güzeldir. En azından ateşi paylaşırsınız.
Okur Takip Önerileri
Ayrılık üzerine hemen saç Kestirmeler ve boyatanlar için:)
Bu işleri bilirsiniz, aşkın posası saçlardan çıkar.
İnsan kandırılmaz, kanmak istediği için kanar.
…
insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.”
Ne zaman arkamı dönsem, sevdiklerimi son görüşümmüş gibi bir his içimde. Bir kerede vedalaşamıyorum artık kimseyle. Defalarca dönüp öpmeler, tekrar tekrar sarılmalar... Her lafa son söz olabilirmiş gibi muamele etmeler. Hepimizi delirttiler.
Bazen böyle olur siz kendiniz bile fark etmeden birini bırakıverirsiniz. O da sizin gibi bunu anlamaz gittiğiniz her yere yanınızda gelmeyi sürdürür. Hayatınız ışık kaynağından karanlık gölgesine dönüşür.
İyi bir insan olmakla aramdaki yegane mani üşengeçlik olamaz değil mi? Başka bi çürük olmalı içerlerde bir yerlerde
Başımı kaldırdım ki alnıma azıcık rüzgâr çarpsın. Düşünmem gereken mevzular, almam gereken kararlar, vazgeçmem gereken eski alışkanlıklar olduğunda hep böyle yaparım. Biraz rüzgâr isterim yüzümde. İnce, minik kırbaç darbeleri. Hafif sızılı kesikler...
Hoş, rüzgâr yoksa da ben varım. Bir Cizvit gibi, kendimi kırbaçlamaya bayılırım.
” Bir zaman bir yerde birbirimizden vazgeçmiş, bunu da kabullenmişiz. Kamuran koltuğuna çekilmiş, ben mutfağa yerleşmişim. İçimizde öfkeler, kırgınlıklar, alışkanlıklar, sevinçler, birlikte geçmiş koca bir hayat biriktirmişiz. İki kör bıçak gibi birbirimize bilenmiş ama kesmeyi de becerememişiz.”
Zaman, bu tür gençlik hastalıklarının en iyi ilacıdır.
Uçurumlar vardır insanla insan arasında.
Ruth, giderek zayıflayan ve yanakları süzülen Martin’in yüzünde açlığı okumadı hiç.
Artık yaşım geçti. Ya gerçek neyse onu isterim ya da hiçbir şey istemem.