Zehra Demiral
@Zehradmrll
Hrü-Tıp
Şanlıurfa
94 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
·
Puan vermedi
Pörsümüş kıyafeti, kül rengi yüzüyle eli cebinde gezen bir yalnızlık...
Farklı sınıflardan, farklı düşüncelere sahip, farklı hikayelerde koşturup pek bir yere yetişememiş birtakım insanların tek ortak noktası...
Eprimiş, bitap düşmüş yalnızlık...
Kimisinde yetişilememiş hayaller, kimisinde netice vermemiş çabalar, kimisinde hayata anlam verilememiş beyhude yaşamlar... Hepsi de mutluluğu ıskalamış, bir türlü tamamlanamamış...
Cumartesi yalnızlığı öyküleri bazı yerlerini kısmen beğensem bile çoğunlukla konuları bana hitap etmeyen, benden çok uzak ve bir türlü sevemediğim öykülerdi.
Kimi zaman "buradan sonrası güzel gibi, muhtemelen bu kitabı seveceğim" diye düşünedururken sonlara doğru vazgeçtim.
Neticede bazı cümlelerinden etkilenmiş, bir iki öyküsünde iç çekmiş olsam da bir an önce bitirmeye çabaladım hatta sonlara doğru hafakanlar geçirmek üzereydim ki bitti.
Cumartesi yalnızlığı, 
Selim İleri 'nin ilk okuduğum kitabıydı. Uzun süredir merak etmeme ve heyecanla başlamış olmama rağmen biraz hayal kırıklığına uğradım. Fakat belki başka bir zaman yazarın bir romanına şans verebilirim. Tabi biraz zaman geçtikten sonra..
Modunuz düşük veya düşmeye meyilliyse bu kitabı şimdilik okumayınız
Keşke bu kitabı bu kadar depresif olmadığım bir dönemde okusaydım. Zira dış dünyanın ruhuma verdiği azap dolayısıyla kaçıp kitaplara sığınmak isterken Yozo'nun yaşadığı yalnızlığı okumak içimi daha çok daralttı. Bu nedenle normalde, sevgi görmemiş ve türlü türlü samimiyetsiz insan ilişkilerine şahit olmuş bir çocuğun hayat mücadelesini okumak, insan psikolojisini anlamama yardımcı olacakken bu süreçte okumam ancak kendi psikolojimi bozdu.
Yine de söylemek isterim ki 
Osamu Dazai psikolojinin derinliklerine çok hakim ve bunu kalemine muazzam bir şekilde yansıtmış.
Bazen bir insan sırf toplum yüzünden günden güne insanlığından olur, ne tarafa gitse, hangi yolu denese fayda etmez. Yozo'nun hikayesi de böyle midir yoksa o, doğduğu eve yalnızlığıyla gelmiş, kendince yaşamış fakat hiç insan olamamış mıdır?
Bilemiyorum.
Yozo, bir türlü anlamlandıramadığı insanlardan fizikisel olarak değil de, onlara şamatalıklar yaparak, onları bilinçli yaptığı saçma hareketlerle güldürerek, fakat hiçbir zaman kendi duygu ve düşüncelerini yansıtmaya cesaret edemeyerek uzaklaşır.
O, 
Oğuz Atay'ın Tutunamayanlarından farklı bir tutunamayandır. Zahirde hüznünü saklamıştır. Fakat fotoğraflara yansıyan gülüşü bile onu ele vermektedir bütün çıplaklığıyla.
Uzun lafın kısası, bu kitabı herkese önermem. Konu ilginizi çekiyor ise ve iyi bir psikolojik inceleme okumak istiyorsanız kesinlikle size hitap edecektir.
"Hayatımda sadece bir kez büyük, şiddetli bir neşe yaşamak istiyorum."
...
Okur Takip Önerileri
Acının ve ıstırabın yegane kitabı
Peyami Safa'nın Fatih Harbiye ve Yalnızız kitaplarını okuduktan sonra derinden etkilendiğimi anlayınca ve zaman zaman Neriman, zaman zaman da Meral'in içsel buhranlarını kendi içimde keşfedince yazarın diğer kitaplarını da okumaya karar verdim. Tabi bunda Samim'in beni kendine bağlayan cazibesi ve Simeranyası da etkili olmuştur muhakkak.
Dokuzuncu hariciye koğuşu, yazarın da muzdarip olduğu kemik tüberkülozu hastalığının karakterin ruhundaki etkisini ve ilk gençlik yıllarında yaşadıklarını kaleme aldığı, otobiyografik ögeler ve derin psikolojik tahliller içeren, insan ruhuna nüfuz eden bir roman.
Yazarın toplumsal gerçekçi anlatımı, insan hissiyatını dışa vuran cümleleri ve Türkçemizi kullanışındaki muntazam edebi dili okuma hazzımı doruklara çıkardı.
Ayrıca kitap, bir hekim adayı olarak bir hastanın gözünden hastalığı görmek ve hastanın yaşadığı ruhsal sıkıntıları anlamak açısından beni daha da içine çekti. Her satırıyla okunmaya değer olduğunu düşündüğüm bir kitap oldu. Herkese muhakkak okumasını tavsiye ederim, umarım ömür müsaade eder de birkaç defa daha okuma saadetine nail olurum.
Küçük birkaç alıntı:
"Ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürüdüm."
"Hâlbuki mesele çok basit: İnsan hastalanır ve ölür."
"İçimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım; onlar olmasa bir saniye nefes alamazdım; çünkü bütün hesaplar aleyhime çıkıyordu, bu meçhul ümitler beni aldatırsa mahvolacaktım."
Peyami Safa
