Zeynep Akgün
@Zynpkgn
Kendini seçemiyor insan
Öğrenci
Gastronomi ve mutfak sanatları
89 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bütün Ortadoğu’nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz . Kendi kanının tadından sarhoş olur .
Sayfa 46
Dünyadaki yalancı peygamberleri yetiştirmek ve beslemek için en iyi gübre , işte bu bilmeden inanmak için çırpınan kalabalıktır .
Sayfa 203
Okur Takip Önerileri
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı ,gene aynı şekilde , fakat her şeyden habersiz , yaşayıp gidecektim . Sen bana , dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu , benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin .
Bu akşam, anladım ki bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından daha çok daha kuvvetli bağlarla bağlanabilirmiş . Gene bu akşam anladım ki , onu kaybettikten sonra ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Ruhum , bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu ?
İnsanlar birbirlerini ne kadar iyi anlıyorlardı … Bir de ben bu halimle kalkıp başka bir insanın kafasının içini tahlil etmek , onun düz veya karışık ruhunu görmek istiyordum . Dünyanın en basit , en zavallı , hatta en ahmak adamı bile , insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir …
İnsanları kendi cinslerinden biri üzerinde kudret ve salahiyetlerini denemek kadar tatlı sarhoş eden ne vardır ?
İnsanlar arasındaki münasebetleri tanzim eden amiller ne kadar gülünç , ne kadar dıştan , ne kadar boş ve bilhassa asıl insanlıkla ne kadar az alakası olan şeylerdi …
Nedense hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini , herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara , sanki bize de gelecek belaları kendi üstlerine çektikleri için , alaka ve merhamet göstermek isteriz .
Fakat bunu düşünürken yalnız o adamların dışlarına bakarız ; onların da birer kafaları , bunun içinde ,isteseler de istemeseler de işlemeye mahkum birer dimağları bulunduğunu , bunun neticesi olarak kendilerine göre bir iç alemleri olacağını hiç aklımıza getirmeyiz .
Sen olmadan benim varlığımdan ne çıkar
Ama sen yoksun işte
Bense bütün insanlar gibi ha varım ha yoğum
Yine sana çıkıyor bütün yollar
Yine bütün iki kere ikiler dört ediyor
Dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum
O kadar sadece … Neden dersen ,
insan büyüdükçe eti kemiği büyümüyor yalnız , bu Tanrı yapısı geliştikçe
kafanın ve ruhun işi de artıyor içinde .
