zerrin
@_kelebek_9
2004
32 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İçinde çok acı saatler geçirmiş olmama rağmen küçük odamdan adeta hüzünle ayrıldım. Mektepte bize bir şiir ezberletmişlerdi. İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış ; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu yazan şair ne kadar haklıymış!
Sayfa 207Kitabı okudu
Rüyalarımız değil miydi gönlümüzün eksikliğini çektiği imkansızlıklarla buluşabileceğimiz tek yer?
“ Ben öyle birini sevdim ki, balı ve zehiri vardı. Kirpiğine düştüğüm gün ölümüm başladı.”
Okur Takip Önerileri
“ Allah kullarını, masumlara zulüm etsinler diye yaratmadı. Ama insanoğlu nankörlüğü tıpkı bir pamuk şeker yermiş gibi benimsedi. Acıttılar, kırdılar, yaraladılar... Bir kere damaklarına yapışınca o şeker, bunun devamını istediler, doymadılar...”
Bir kapının kapalı olduğunu anlamak için o kapıyı itmek gerekir.
Odamda tek başıma olmayı diledim; kitaplarımla baş başa, bu insanlardan uzakta.
Güvenmenin karşılığını okkalı acılarla aldığında bir daha kolay kolay güvenemiyorsun.
