Her zaman aynı insanları görürsek onları yaşamımızın bir parçası saymaya başlarız. Yaşamımızın bir parçası saydıkça da onlar bizim yaşamımızı değiştirmeye kalkışırlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar, canları sıkılır. Çünkü, efendim herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır.
Ne var ki, hiç kimse kendisinin kendi hayatını nasıl yaşaması gerektiğini kesinlikle bilmez.
"Evet Mösyö, üstün bir insan olarak ünlenmenize rağmen,her şeyi, insandan başlayıp insanla bitirdiğiniz için,toplumun maddi ve sıradan bakış açısıyla,yani insan zekâsının sahip olabileceği en sınırlı ve en dar bakış açısıyla değerlendirdiğinizi görüyorum."
Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu,
Şimdi dünya soğuk.
İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden.
İnsan güzellikten önce korkuyu görüyormuş.
Şimdi dünya eşiklerde bir salkım gözyaşı.
Kimse odalara sığmıyor...