Ama içimde her zaman özlem duyduğum, resmi asla tamamlayamayacak veya bir yapbozun son parçasına ulaşamayacak bir şeylerin derinlerde yattığını biliyordum.
Bir parçası mutlaka eksik kalacaktı.
Fiziksel engelimi büyük ölçüde aşsam da tam anlamıyla normal bir insan olamayacaktım.
O eski 'farklılık' her zaman kalacaktı.
Oysa sevmeyi ve sevilmeyi öyle çok istiyordum ki...