"Şimdi biraz olsun düşün Enrico, bize öylesine ağır gelen işimiz, acılarımız, hatta ölümümüz, yüreğinde dünyanın ağırlığını taşıyan, korkunç acılar çeken, büyük işler yapıp zahmetler çeken o adamlarınkinin yanında ne kadar önemsizdir! Bunu düşün, sevgili oğlum ve o mermer anıtın önünden geçtiğinde ona ta kalbinden övgüler sun. "
Sayfa 189Kitabı okudu
Ruhunuzda açılan yaraların bir gün iyileşmesi dileğiyle..
Dizilerinden bildiğim bir yazar Gülseren Hanım.
İlk defa yazdığı bir kitabı okuma fırsatım oldu. O kadar naif kelimelerle ifade ediyor ki düşüncelerini, hayran olmamak elde değil. Yaşanmış bir hikayeyi farklı isimlerle aktarmış bizlere.
Okurken, kişilerle empati kuruyor, yer yer de kendimizi sorgulamamıza sebep oluyor.
Herkesin hikayesi farklı bu hayatta, her tercih hikayenin gidişatını değiştiriyor. Kimimiz kendi hayatımızda başrol oyuncusu olduğumuzun bilincindeyken,kimimiz başrol olmayı reddedip başkalarının bizim için yazdığı hikayeyi yaşamayı tercih ediyoruz ne yazık ki.
Yaşanan acılara yüklenen anlamlar farklı olsa da ,her hikayenin kahramanları farklı olsa da hepimizi ortak paydada buluşturan acılarımız değil mi?
Birçoğumuz Ayşa'yız, birçoğumuz Ali'yiz ve birçoğumuz Doğan'ız aslında. Okurken kendinizden bir parça bulacağınıza eminim.
Umarım bu taciz, tecavüz, şiddet ve psikolojik şiddet bir gün son bulur. Kadınlar kadınlığını, çocuklar çocukluğunu özgürce, ruhlarına ve bedenlerine işlemiş acılar olmadan yaşayabilir...
Kırmızı Pelerin 
Gülseren Budayıcıoğlu
Unutkanlık, acı , acılar, acılarımız
Biliyorum sen kaldın bir de hayatım kaldı geride
Sayfa 309Kitabı okudu
ya geçmezse? hahahsh
Sonraki hafta çekeceğim acı yerine şimdiki yüzünden daha stresliyim; çünkü gelecekteki acımı bir şekilde engelleyebilirim veya şu ya da bu sebepten ötürü o acıyı çekmeyebilirim. Bu, geçmiş, şimdi ve geleceğe olan farklı tutumlarımıza bir anahtar, bir çözüm olsaydı, geçmişteki acılarımız için daha çok sıkıntı çekiyor olmalıydık; geçmişteki acılar, (gelecektekilere göre) gerçekten de çekilmiş acılardı. Şimdilerde çoğumuz dişçiye gidecek olmak yerine, önceden gitmiş olmayı diliyoruz. Acıyla haykırabiliyor olmak istiyoruz. ''Tanrım, bu da geçti sonunda!''
acılarımız daha büyük acılar içinde önemini yitirecekti.
