Uçurum kenarında bırakıp kaçtığımız canların ahı tutuyor tek tek.
Felçli bir yetinme güdüsünün verdiği hazza muhtaç,
sonu olmayan hikayelerden başka bir şey değil geleceğimiz.
Çaresiziz...
Vâr olana karşı aciziz; 'aşk'larımız bile şuursuz bir ayaklanma..
Giden sevgililere nazire olsun diye
çekemediğimiz acılar, yüz karası mutluluğumuzun
Ölümün rengi 'mavi', sahi gerçek ne?