Yine bir duygusal dalgalanma , manik depresif , azıcık şizofrenik, azıcık da obsesif bir psikolojik sarmala sahip baş karakterimizle tanıştırıyor bizi Dosto'm.
Ve elbette onun gözüyle baktığımız dünya ürkütücü, korkunç, insanlar ikiyüzlü ve aşağılık.
Bir adamın 'öteki' yüzüyle tanışmasıyla, hayatının köküne dinamit koymuşcasına akli melekelerini kaybetmesi, şerazesinin kayması ve o yanına olan düşmanlığıyla hal ve hareketlerini kontrol edememesini konu alan kitabın beyaz perdeye de uyarlanmış hali mevcut.
Düşünüyorum da acaba biz 'öteki' yanımızla tanışsaydık ne yapardık?
İçimizle dışımız birbirine dost mu yoksa düşman mı olurdu?
Yine bol sorgulamalı bir yapıt.
'Dostoyevski okuyalım, okutalım' diyorum ve susuyorum :))
