Fransız filozof Simone Weil de "Bakmakta olduğu varlığı
tüm gerçekliğiyle olduğu gibi içine alabilmek için ruh kendini
bütün muhteviyatından temizler," diyor. Kalp aynasını o kadar iyi cilalamak gerekir ki, o kalp Allah'in tecelligâhi olsun, Allah'ı aksettirsin. Kalbi dünyalık olan her şeyden boşaltmak lazım ki çalap oraya taht kursun. Aşk, Eşrefoğlu Rûmi" nin de dediği gibi:
Cihân hiçe satmaktır adı aşk
Döküp varlığı gitmektir adı aşk
Elinden sukkeri ayruğa sunup
Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk
Belâ yağmur gibi gökten yağarsa
Başını ona tutmaktır adı aşk
Bu âlem sanki oddan bir denizdir
Ona kendini atmaktır adı aşk
Var Eşrefoğlu Rûmi bil haķîkat
Vücûdu fâni etmektir adı aşk
Sayfa 116Kitabı okudu
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
İyi kötü, güzel çirkin, Allah Şeytan;bunlar icat edilen isimler. Hepsinin arkasında kendini yaratmış olan ve mütemadiyen yaratılmakta olan bir kuvvet var... O, o... Kainat denilen perdeye , gölgelerini aksettirmek için yaratmak fiilinde devam eden Halik... Adı Allah , Rab, ne olursa olsun. Nurunun en parlak, en ezeli olduğu bir yer, sırrının karşılığı bir tek şey vardır: Aşk,!
Sayfa 85Kitabı okudu
Beril☆•°~{
"Toprak biliyor musun?
O günden beri içimde sadece haklı olmanın yükü kaldı. Haksız olsaydım, ben korkup gitmiş olsaydım özür dilemeyi bilirdim, koşardım sarılırdım, geçene kadar sarılırdım Toprak! Gitmezdin, gidemezdin,
o eve arkanı dönüp giremezdin... Bırakmazdın beni, bir yolunu bulur kırgınlığımı geçirirdin.
Ama lanet olsun ki haklıyım. İnsan haklı
olmaktan pişman olur mu hiç, oluyormuş! Şimdi bu yüküm iyice arttı, tabii senin de!"
Sayfa 299Kitabı okudu
Benden sana mevsimlerden anne, uykularımdan tüller,
ömrümden ağrılar sızmıştır.
Bu aşk bende bir imkânsızlık tasarımı gibi kaldı,
kaldıramam.
Adı Şubat olan bu şiirde kalbim uzun bir nehir gibi ağrıyor. İnat yumağım çözüldü.
Sol omzundan siyah atımı, sana düştüğüm o eski şubattan
çukurumu alıyorum.
Benden kalan boşluğa kırmızı bir araf düşüncesini koy.
Nasıl hatırlanırsa bir yaprakta bir orman
bu kez o olsun beni sana hatırlatan.
Bence Şeytan ve Allah diye kâinatta iki kuvvet yoktur. Hepsi, her şey bir tek hakikatin, bir tek kudretin görünüşü. En küçük parçalardan en muazzam güneşlere kadar, insandan, göze görünmeyen böceklere kadar hep bir tek yaratıcı kudretin eseri. İyi-kötü, güzel-çirkin, Allah-Şeytan bunlar, icat edilen isimler. Hepsinin arkasında, kendi kendini yaratmış olan, ve mütemadiyen yaratmakta olan bir kudret var... O, o... Kâinat denilen perdeye, gölgelerini aksettirmek için yaratmak eyleminde devam eden Yaratan... Adı Allah, Rab, ne olursa olsun. Nurunun en parlak, en ezelî olduğu bir yer, sırrının karşılığı bir tek şey vardır: Aşk!
" Sanat sayesinde sadece tek bir dünyanın, kendi dünyamızın içinde yaşamaktansa, dünyanın kendisini çoğalttığını ve elimizin altında özgün sanatçıların sayısı kadar birçok dünyaya, uzayın sonsuzluğunda dönenlerden ve birbirlerinden çok daha farklı dünyalara, adı Rembrandt ya da Vermeeer olsun, ilk kez ışık saçan ateşin sonsuza dek sönmesinin üstünden yüzyıllar geçmesine rağmen hâlâ bizi aydınlatan dünyalara sahip olduğumuzu fark ederiz. "
