“Kadınlar içlerinde acı ile doğuyor. Fiziksel kaderimiz bu. Regl sancıları, ağrıyan memeler, doğum. Onu hayatımız boyunca içimizde taşıyoruz. Erkekler böyle değil. Onların arayıp bulmaları gerekiyor. Suçluluk duymak uğruna bütün o tanrıları ve şeytanları icat ediyorlar ki biz bunlar olmadan da yapabiliyoruz. Sonra hissedebilmek ve birbirlerine dokunmak için savaşlar yapıyorlar ve ortada savaş yoksa ragbi oynuyorlar. Bizimse hepsi içimizde, burada. Yıllarca bir acı döngüsünde yaşıyoruz ve sonra tam da alıştığını düşünürken ne oluyor? Menopoza giriyorsun. Adı batasıca menapoza giriyorsun ve bu dünyadaki en güzel şey. Ve evet pelvik tabanın ufalanıyor, aniden sıcak basıyor, kimsenin umrunda olmuyor ama sonra özgürsün. Artık bir köle, aksamlı bir makine değilsin. İş hayatında bir insansın sadece.”
Fleabag
Aradığım samimiyet ;))
Adı batasıca! Bunu açığa vurması gerekli miydi?
Görüyordum ben de. Birdenbire o keşiş yarmasından soğuyuverdim.
Sayfa 14Kitabı okudu
Ah bu para , adı batasıca para onları mahvetti.!
Canım 
Orhan Kemal’den okuduğum 24.kitap imiş kendileri.
Niyet ettim yıllar önce emek emek hazırladığım
Orhan Kemal kitapları listemi bu yıl bitirmeye.
İlk 23 kitabı önceki yıllarda okumuş, iki seneden
fazla bir süredir de Orhan Kemal okumaları yapamamıştım.
Nasıl özlemişim nasıl.
“Dert, adı batasıca, cehennem ol, soyka… ille de soyka”
Çukurova’ya
Soğuktan eli yüzü mosmor olmuş zavallı-belki de aç-çocuk yalan söylemiyordu, kesinlikle biliyorum yalan söylemediğini. Şu adı batasıca analar yavrularını, ellerine bir kağıt sıkıştırıp bu soğukta sokağa niçin salarlar acaba? Belki de aptal, kafasız oldukları için... Bencilliklerinden eziyet ediyorlardır yavrularına. Belki gerçekten hastadırlar. Ama gene de gereken yerlere başvurmalı. Bunların dolandırıcı olmadıklarını; cılız, aç çocuklarını halkı aldatmaya, yollamadıklarını nereden biliyoruz? O çocuk bu çeşit mektupları taşıya taşıya ne olacak sonunda? Oradan oraya, ötekiden berikine koşup dilenmekten yüreği katılaşacak.
Sayfa 155Kitabı okudu
