Evet 
Muzaffer Akar o. O dediğim, sadece bir işaret etme hali değil elbette, insanlıktan bahsediyorum. Bir duruş ki, her türlü bencillikten uzak kalmayı başarabilmiş. Felsefesi var elbette hayatı içinden gördüğü ama bu onu kısırdöngüye hapsedip heba etmez asla. Beğendiği zaman bir incelemeyi, bu incelemeyi yapan kimdir, diye düşünmez
Ağlatan kısım...
...Belki de bir önceki komadan sonra uyumuş olduğunu söyleyenleri kontrol etmek istiyordu. 10 Kasım sabahı yüzü gittikçe renk değiştiriyor, hançere hırıltısı artıyordu. Saat dokuzu beş geçe sert bir asker bakışı ile başucundaki hekime doğru döndü, gözlerini açtı, son nefesi idi.
Her sevilen insanda ,adamı ağlatan bir kısım vardır
"Katran gibi simsiyah..
..mum kadar kalın kirpikli kocaman gri gözleri vardı ... "
Sayfa 20Kitabı okudu
Mümin Ahlakı ...
*Çok Gülmek Kalbi Öldürür!*
❓ Soru: Bu şikâyet, insanlar arasında çoğalan gülme olgusuyla alakalıdır. Özellikle gençler arasında:
*Arkadaşlarla oturduğumuz meclislerde gülme çok oluyor hatta ifrat derecesine varırcasına. Bu olgu yayılıp çoğalıyor bunun ilacı nedir?*
✅ Cevab: Bu şikâyetin cevabı iki taraflıdır. İlim ve amel olmak üzere iki
Ömrünce ağlayan bir kadın
Muhterem Nur... Müslüm Gürses'in eşi olarak tanıdım ilk önce. Gürses babam olduğuna göre Muhterem de annem olmalıydı. Sonrasında bu kitaba denk geldim bir kitapçıda, düşünmeden aldım. Bir biyografi kitabı ama Muhterem Nur hayranı olmayanları bile çekebilecek bir türden, zira Muhterem Nur'un hayatı zaten roman gibi. Küçük yaşında teyzesiyle sürgün olarak gelmiş Türkiye'ye. Olga'ymış mesela adı. Çocukluk ve ergenlik anılarının çoğu hüzünlü. Beni en çok ilgilendiren kısım Müslüm Baba'yla tanışmaları ve sonrasıydı. İki öksüz ve yetimin birbirlerinin yaralarını sarışları. Elbette ki Baba'ya en yakın olan insandı Muhterem Nur, böylelikle bilmediğimiz yönlerini de öğreniyoruz kitapta. Okurken beni birkaç kez ağlatan bir kitap oldu. Kitabı hazırlayan 
Gülşen İşeri'ye de çok teşekkürler.
