Cesaret değil, cüret bile değil, bu kadar çok zarar verdiğin sevdiklerinin gözünün içine bakabilmek Hayasızlıktır bu, insanlığın en kötü hastali. Ama yine de iyi oldu geldiğin. Sana hem içimi dökeceğim hem de beni dinlerken senin ruhun kararacak Baştan başlayarak sayıyorum! Seninle Argo gemisine binen Yunanların bildiği gibi, toprağa ölümün
Sayfa 17Kitabı okudu
Geliş
Annenin rahminde çırpınan bir beden... boğulacak eğer öbür tarafa geçemezse, onu sarıp sarmalamış plesanta hava kaçırıyor... İçinde yüzdüğü uçsuz bucaksız sıvı sızdırıyor... boğulacak eğer nefes almayı öğrenemezse. Haykırıyor beden... yuttuğu amniyon sıvısı dolduruyor midesini. Uyukla! Uyukla ki bir ırmak gibi ak uterustan bu tarafa. Uyukla ufak
480 syf.
9/10 puan verdi
Kitabın sonu cidden benim için hüzünlü bitti. Aslında Martin'in yaşadığı bu hayattaki bazı duygu ve düşüncelerine ara ara bizlerde çevremizde şahit oluyoruz. İnsanlar gerçekten insanın içine değil sosyal statüsüne bakıyor. Aşağıdayken yukarıları merak ederiz ve yukarıya ulaştığımızda o hayal ettiğimiz çabaladığımız şeyin o kadar önemli bir şey olmadığını görürüz. Özellikle kitap sonlara doğru anlatılmak isteneni, Martin'in sevdiğine ve çevresindeki insanlara isyanı ile gösteriyor. Ama yine de Martin'in aldığı ve uyguladığı son karar ona yakışmadı, yapmasaydı iyiydi be...
(Senin için bir sigara yaktım Martin)
Jack London 
Martin Eden
ÜÇ VAKİT (AYAKLI KOŞMA)
Seher vakti yaktım cerağ gözleri.
Hüccet göster sevdiğini be güzel.
Aşkına muhâl
Sabırlı yanıma ekle sözleri.
Her an dökem sana gazel.
Yokmuşum evvel.
Mutluluğa üç vâkit kala gelsen.
Dağlanmış firkât sûretin derinden.
Ahlarım sönecek olsa seferden.
Gönül yandı serkeş, duysan ah bedel.
Sana hep cedel.
Saklanmış yönler olduğum yerdeyim.
Sırlı nağmelerle dolu serdeyim.
Girdâba bürünmüş bak içindeyim.
Zerre zerre bitâb tutkular kesel.
Ömrüme ezel.
.
. ......... instagram.com/edebiyatcisair?...
.
✍🏻#edebiyatcisair #edebiyatcisairsiirleri .
.#edebiyatçışair #edebiyatçışairşiirleri #edebiyatcisairsiirleri 
Edebiyatçı Şair
Kabuksuz ağaçların yarasından öptüm,
ah!
Avucumu yaktım, yokluğunun
teni, toprağına....
nerde kendini bilmez çocuklar,
bir sabah öylece çekip gittiler,
çınladı alkışlar kor sokaklarda,
yankısı kime kaldı?..
deniz koydum adını,
kederi bende kaldı,
uzak köyler kurdum birbirine,
denizine aldandım.
acının surlarında ateşler yaktım,
vuruldu şehirler, soluksuz kaldı,
kendine çekildi bütün zamanlar,
gölgeler orda kaldı.
çılgın zamanlarda yaşamak bize düştü;
ölümün acımasızlığı her zamankinden beter..
gidenler, gelenler, düşenler..
ah zamanın sonsuzluğunu anlamayanlar,
düştük yola, güzel şeyler bulmak umudu ile,
ışıkları ile büyük şehirler yol oldu bize,
iz sürdük yalnızlığa..
Metin - Kemal Kahraman
Ben o gemiyi limanla beraber yaktım.
Belki içinde ben de yandım,
ama yaktım.
Ah Muhsin Ünlü