Hiçbir yokluk, anne yokluğuyla boy ölçüşemez
-Hiç kimse beni annem gibi sevmedi
-Bütün sevgileri topladım, bir anne sevgisi etmedi.-
.
-Bir insanı,
en çok annesi sever gerisi yalan
Bir insanın adını,
en güzel annesi söyler gerisi yavan.-
.
Ah, hem kalbimin, hem de aklımın sesini dinlemek o kadar zor ki.
Sayfa 294 - Epsilon YayınlarıKitabı okudu
“Bugün sevdim ve beğendiğim sandığın insanlar ve hisler yarın değişir,seni usandırır,pişman ve bedbaht eder…”
Sevgilinizde bulunmasını arzu ettiğiniz özellikler?
Sevgilim. Sevgilim. Sevgili olmalı. Anne olmalı. Kız kardeş olmalı. Eş olmalı. Göğsüne başımı yasladığımda huzur duymalıyım. Dizlerine yattığımda, şefkatle saçlarımı okşamalı. Evimiz cennet bahçe-lerinden bir bahçe olmalı. Benim bir padişah olduğumu bilme- li: gözdem olmalı, cariyem olmalı, sultanım ve kölem olmalı. Bana hizmet etmekten zevk almalı. Bunu bir ibadet olarak görmeli. Ondan razı olmam için elinden geleni yapmalı. Eğer bir insana secde etmeye izin verilseydi, bana secde etmesi gerektiğini bilmeli. İyi kalpli olmalı. Temiz olmalı. Güler yüzlü, tatlı dilli olmalı. Yahu ne anlattırıyorsunuz ki bana; sevgilim Mona Roza olmalı. Ah hah ha, zaten elimizde bu tarife uygun bir tane sevgili var: Mona Roza! Şurayı imzalayın lütfen. Eveeet. Hayırlı olsun. Bu yüzyılın talihlisi sizsiniz; unutmayın; Tanrının gözü üstünüzde! Evet. Tamam. İyi de, nasıl olacak? Cık cık çık çık! Siz beklemeyi bilen bir insansınız. Sabır! Sabır! Öyle ya, ben beklemenin ustasıyım
“Hissettikleri şeyler sözlerle anlatılabilir miydi?”
Kitabın adı “Grapon Kağıtları” şiiri
“Sevgili Pollyanna,
Radyo tiyatrosu dinlenirdi bir zaman içimde,
İçimde dünyanın en eski kedisi
Eski bir sobanın yanında uyuyordu.
Çocuklar bir köşede
Yenidünya çekirdekleriyle beştaş oynardı
Frenk elması da derler
Sarılı kahverengili bir meyve.
Annem işte öyle bir kadındı
Çocuklar gökyüzüne bakar sorardı:
Ay dede orada ne yapıyor anne?
Annem
Sayfa 68Kitabı okudu
