Bu uysal, bu düzmece ve kibar yaşama daha çok katlanamamıştım. Ve görüldüğü gibi, yalnızlığa da daha fazla katlanamadığıma, kendime eşlik eden kendimden de dile gelmez ölçüde nefret edip tiksinti duyduğuma, cehennemin havasız ortamında boğularak sağa sola saldırdığıma göre, benim için nasıl bir çıkış yolu kalmıştı artık? Hiçbir çıkış yolu yoktu. Ah anne ve babacığım, ah gençliğin uzak ve kutsal ateşi, ah yaşamımın binlerce sevinci, binlerce uğraş ve amacı! Bütün bunlardan kalan bir şey yoktu geride, pişmanlık bile yoktu.
Sayfa 80
BABAM İÇİN
Allahım!.. İşte bugün,
Şu zavallı ömrümün
En matemli bir günü.
Elim böğrümde kaldım,
Ben bugün haber aldım:
Sayfa 87 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Gözleri yeniden yaşlarla doldu.
Ah!Anneciğim, Babacığım size ihtiyacım var...
Ah, babacığım, bugün sen orada olsaydın, o adam bana asla el süremezdi.
Marie! Benim küçük Marie'm!
Onu hıçkırıklarla kabarmış göğsüme şiddetle bastırdığımda hafif bir çığlık attı:
- Ah! Bayım, canımı acıtıyorsunuz!
Bayım! Zavallı çocuk beni görmeyeli neredeyse bir yıl olacak. Yüzümü, konuşmamı, sesimi unuttu; üstelik beni bu sakallarla, bu giysilerle ve bu solgun yüzle kim tanıyabilirdi? Nasıl olur? Demek yaşamak istediğim tek yer olan o hafızadan şimdiden silindim! Nasıl olur? Şimdiden baba değilim! Çocukların dilinde sık kullanılan, çok hoş ve masum olduğu için yetişkinlerin ağızlarına alamadığı o babacığım! sözcüğünü duymamaya mahkum olmak!
Yine de bu ağızdan bir kez daha, son bir kez daha bu sözcüğün döküldüğünü duymak; işte hayatımdan çalınan kırk yıl karşılığında tek istediğim bu.
Sayfa 67Kitabı okudu
Toplum içinde saygın bir yere sahip,örnek insan, yirmi beş yıllık diş doktoru bir baba; kızının, konservatuvarın tiyatro bölümüne gitmesini nasıl kabul edebilirdi?
Ah babacığım! Tiyatronun nasıl farklı bir dünya olduğunu bilebilşeydin... Sahnenin karşısında, seyirci konumunda oturmanın ötesine geçmek için, neler verebileceğimi bir görseydin.
Sen ne düşünürsen düşün, benim dünyam orası!
Sayfa 11Kitabı okudu
