Sevgiye dair....
Mumun yanına oturmuş, kıpırdanan alevlere içini dökerken yanaklarından yaşlar süzülüyor ve mırıldanıyordu:
-Ey sevgili! Hayalin gözümde, ismin dilimde, sarayın kalbimde... Peki ama nereye kayboldun?!. Gözlerim her yerde seni arıyor, hâlbuki işte gözbebeğimdesin; kalbim durmadan seni özlüyor, hâlbuki işte bağrımın içindesin.
Bir Gece Saldırısı Alamuttan
... Bir de benim hissettettiklerim ve bunlardan da öte henüz hissedemediğim gökyüzü açıklığında, sen-ben ve bizin kesfini bekleyen bir boşluk..
Ah be M...m bilmiyorum ki bir omur veya yasanmislik yeterli mi bu boşluğu doldurmaya. Oya gibi nakış nakış alın teriyle dokunabilir miyiz bu uçsuz bucaksız deli boşlukta yoksa birbirimizden iki yabancının birbirinden uzaklaşmayı tasarlamasi gibi tetikte mi bekleriz ?
Kelimelerin gücünü inaniyorum tıpkı senin gözlerinin içine baktigimda içinde gorduklerime inandığım gibi. Belki bundan cesaret alıyorum... Daha önce hiç bir canlının ayak basmadigi vahşi bir dünyaya ayak basan bir seyyahin heyecanını omuzlarına yükleyip gözlerini gozlerime yoldaş edip yürüyorum. Katigim sensin. Susayacagim veya usuyecegim aklıma gelmiyor sahra colune benzeyen bu dünya parcasinda. Yurudukce yoruluyorum ama gönlüm rahat nasıl olsa katık eyledim ya seni omrume gönlüme nasıl olsa yine soluklanir yine devam ederim.
Birden yüzbin yıl öncesine gidiveriyorum sanki sana "sensizliği" ispat etmek istercesine. Kizginim yine ölesiye kizginim.. Zamanı penceme takmış ordan oraya sürükleyip işkence edercesine... Yalnız asirlari ve ömürleri önüne katıp suren "zamanı" yenemiyorum Bir çok cengaveri diz cokturmus olan "zaman" sinsice zehrini salıyor bedenime. İlk senin hatıralarına saldırıyor SENİN benim için dün bugün veya yarın olmadığını kafama vura vura anlatircasina ....
Veyis Emre BÖGE
Yelkovan kımıldadı, hayat saatim soluk aldı,
ömrümde duymadığım bir sessizlik vardı çevremde; yüreğim yılgıya kapıldı.
Yalnız gezerdim; o yanlış yollarda gönlüm neye acıkırdı geceleyin?
Dağlara tırmanırdım; kimdi sen değilsen, aradığım dağbaşlarında?
Gürültüler ve gök gürlemeleri ve fırtına sağanakları, bundan, bu sakıngan,
kuşkulu kedi
Nurhan Işkın
Ah canım annem, ne olurdu sana son bir kez sarılabilseydim. Beni son kez öpüp koklasaydın. Artık uykum geldi. Eğer tekrar uyanabilirsem sana yine yazacağım. Eğer mektubum eline geçerse sakın üzülme olur mu annem. Ben gördüklerimden sonra Yaratıcıya her an dua ediyorum ölmek için eğer yaşarsam bu kadar şeytanlığı ve vahşeti unutamam annem. Keşke seni son kez görebilseydim. Üşüyorum annem hem de çok üşüyorum. Bacaklarımı hissetmiyorum ve sanıyorum ki seninle kavuşma zamanım geldi annem. Bugüne kadar inanmasam da senin öldüğünü ilk kez gönlüm kabul etti annem. Ve ben tüm dünyanın ikiyüzlülüğünden, riyasından, merhametsizliğinden senin kollarına geliyorum güzel annem. Kalemi tutan elim artık yazamıyor... Sanıyorum ölüyorum ben ölüyorum benim güzel annem...
Sisyphos YayınlarıKitabı okudu
Bir Yudum Kitap
İnsan evvela kendini bilmeli. Dünyalar onun olsa, her şeyi bilse, bir kendini bilmese ne olur? Koca bir hiç. Yunus Emre, "Meğer ilim hiç imiş, illa edep illa edep." diyor bir şiirinde. O vakit, önce kendimizi bilmeli. Sonra, hep birlikte kuracağız güzel bir dünyayı.
Nezihe Araz - Dertli Dolap
Dünya Aktüel, s.228-230
Tevhîd imiş