Daha ilk öyküden neden bu kadar geç kalmışım okumak için dediğim bir yazarla tanışmanın keyfiyle başladım Muhtelif Evhamlar Kitabı'nı okumaya.
Karşıma çıkan ilk öyküde Melda ve İhsan'ın hikayesi alıp beni taa gençliğime götürürken, yüzümde önce bir gülümseme sonrasında bir kaç damla yaş olup aktı. Ardından gelen ikinci öykü Vasati 40
Bir cesaret örneği. (Bu hikâyede ürün yerleştirme bulunmaktadır.)
Ne demek son otobüs gitti ya burda mı kalıcaz şimdi? Tüm firmalara sorduk mu Esra, hiç mi kalmadı.. Tekrar Urfa’ya dönmem bak öldüm sıcaktan yahu burda bekliyorum ben. Ben şuraya sorucam tekrar dur. Abi kolay gelsin Antakya’ya otobüs var mı? Evet az sonra kalkacak bir otobüs var. Çok şükür iki bilet alabilir miyiz? Çok ön tarafta olmasın
Dikkat : İncelemenin içinde biraz fazla denecek kadar kitap içinden alıntı kullanılmıştır kitabı okumayıp, sürprizi de kaçırmak istemeyenler daha sonra okusun lütfen.
Şimdi ben ne yazayım?
Ne yapayım?
"Yara aynı yara
Dil aynı dil.
Biz neden bu kadar yalnızız..."
Ahhh be Şükrü Erbaş aldın kocaman bir boşluğu koydun kucağıma, hatta