...
bir insan bir insanın aklından çıkmıyorsa
ya bu çıkarma işleminde sorun vardır
ya da akıldan çıkmayan insan
o hayal edilen yardır
...
Bu gece , bir an için, iç huzurumu buldum. Saat on iki olmadan bir türlü doyurulamayan arzulardan bıkkın, yalnız, kendi kendime söverek sokağın karşısındaki evden çıkmıştım. Ve işte, mucizevi bir ağustos gecesi vardı dışarıda. Yağmur yeni dinmişti, ılık nem ve sisten hava ağırdı. Ay, ışığa gebe dolunay halinde küçük ve sık bulutların ardından
Sayfa 19
Yalnızsın. Gemerek’in dışında bir benzin istasyonunun arkası.
Yerler ıslak. Çamur. Zifiri bir karanlık. Bir yamaçtasın orada.
Yalnızca jandarmaların attıkları mermilerin alevlerini görüyorsun.
Ateş etsen yerin belli olacak; ateş edemiyorsun.
O anda bombayı atmak aklıma geldi. Kafan çalışıyor.
Mantığın tıkır tıkır işliyor. Soğukkanlısın.
Cem Yayınları - 1976Kitabı okudu
Şu Frankfurt Kitap Fuarı...
Frankfurt Kitap Fuarı sona erdi, yankıları sona ermedi... En azından benim için öyle...
Dün e-postama demek öyle, al öyleyse diye kâh azar, kâh alay, kâh küçümseme, kâh küfür mektupları yağmaya başladı.
Neymiş? Frankfurt Kitap Fuarı’nda konuşmacı olarak katıldığım “Kapalı KapılarArkasında Edebiyat Jürileri Nasıl
İnsanların bazı yaraları vardır,
İnatla deştigi ,
Anne şefkati gibi sahip çıktığı ,
Gözle görülemeyen yaralardır onlar
Fiziksellikten çok uzak , ruhsal olanlardan hani
Bir anda akla gelen değilde,
Bir an bile akıldan çıkmayan yaralar.
Bambaşka şeylere sahip olanların sahip olamadığı .
Anlatılmaz bir bağımlılıktır.
Derdi var , devası yok
Acısı var , izi yok
Yolu var , sonu yok
İşte biz bunlara köpek gibi sahip çıkanlarız.
Değerli olduğundan değil de , değersizliğimizden bırakmıyoruz.
Evet, yaşamdan hoşnut değiliz belki ama ,
Yaşamak için sahip olduğumuz tek şeye tutunuyoruz.
Kabuk tutmayan yaralarımıza. .
