Aslında kendimi çok iyi ve çok hafif hissediyorum, ancak nedense en iyi anlarım hep biraz hüzünlüdür. Ağlamam ise yersizdi. Neden devamlı iki gözüm iki çeşme ağladığımı inanın bilmiyorum. Hastayım, hasta bir olduğumu hissediyorum. Aklımdan geçip gelip geçenler hastalıklı şeyler. Bulutsuz, soluk renkli gökyüzü, gün batımı vakti, akşamüstünün sessizliği... Bütün bunlar, bilemiyorum, ağır geldi bana. Yüreğim kaldıramadı ve içimden ağlamak geldi.