Bir yazar büyük ölçüde okunmak için yazar (tersini söyleyenlere hayran olalım ama
inanmayalım). Gene de, yazar, bizde, gittikçe artan bir biçimde, okunmamaktan başka bir
şey olmayan şu son kutsanmayı elde etmek için yazıyor. Gerçekten de, çok satışlı
basınımızda çarpıcı bir yazının konusunu sağlayabildikten sonra, adını bilip hakkında
yazılacakları okumakla yetinerek kendisini hiçbir zaman okumayacak olan çok sayıda
insan tarafından tanınmayı iyice güvenceye almış demektir. Bundan böyle olduğu şey olarak değil, işi başından aşkın bir gazetecinin verdiği imgeye göre tanınmış (ve
unutulmuş) olacaktır. Demek ki, yazın alanında bir ad edinmek için kitaplar yazmak
zorunlu değil artık. Akşam basınının sözünü ettiği bir kitap yazmış diye bilinmek yeter,
bundan böyle bunun üstüne yatabilirsiniz.
İster büyük olsun, ister küçük, bu ün haksız kazanılmış bir ün olacaktır kuşkusuz. Ama
ne yaparsınız? Bu rahatsızlığın iyi gelebileceğini düşünelim, daha iyi.
Sayfa 32 - CAN YayınlarıKitabı okudu
Basma bu eşikte benim kalbim var,
Kalbim ki bir uzak hayale ağlar
Kıskanç bir büyüdür bana uzletim
Zalim arzularla tutuşan etim,
Her akşam bir çarmıh olur ruhuma
Ben de bilmem nasıl diner bu humma;
Saatler işkence, günler celladım,
Ne ben yalnızlığa bir lahza kandım.
Ne de yalnızlığım benden usandı.
Sayfa 128Kitabı okudu
Bugün delirmek istedim..
Öylesine deliresim geldi ki..
Aklıma mukayyet olmalıydım,
Akl-ı selim kaldım ama olmadı böyle.
Delirmedim, deliremedim yani.
Kahkahalar ata ata ağladım.
Bunca ölüm.. Olağanca zulüm.
Hah bir de kalbim.
Bunca acı fazla..
Kördüğümleri çözmeliyken..
Her acıyı kördüğüm ettim. .
Aklı selim kaldım da
Ağladım kahkahalarla..
Aksi delirirdim.
İsyanlardayım yine,,
Hangi saç telim ağaracak yine..
Oysa ben devrimciydim..
Devrile devrile devirlerden geçiyordum.
Günbatımında kuşlar hangi ruhların vedasında yine..
Ah akşam güneşinde kızıllıktır yine hüzün.
Tam da şuramda söylenilmemiş sözler..
Kutlu bir doğumun suskunluğudur..
..
Beni anneanneme bırakıp davetli oldukları bir akşam yemeğine gidiyorlardı. Bıraktıkları yerde kaldım. Bazen ne uzun yemekmiş diye düşünüyorum, sanki dönecekler de üç sene süren yemegi anlatacaklar, yiye yiye yüz elli kilo olmuş olacaklar Allah bilir. Kendini kandırmaca, en sevdigim oyun.
Tutkunun ardından katil ve kurban aynı masada akşam yemeği yer.
Sayfa 274Kitabı okuyor
Bu akşam senin kalecinim. Sana gelen tüm darbeleri engelleyeceğim.
Sayfa 149 - Juno YayıneviKitabı okudu
"Beni hayatta tutan Mekke'dir. Hepsi birbirine benzeyen günlere, raflara dizilmiş şu vazolara, igrenç bir aşevinde öğle-akşam yemek yemeye katlanacak gücü veriyor bana. Düşünü gerçekleştirmekten korkuyorum, çünkü o
zaman yaşamak için bir sebebim olmayacak.”
Sayfa 72Kitabı okudu
Haydi abbas, vakit tamam;
Akşam diyordun işte oldu akşam.
Kur bakalım çilingir soframızı;
Dinsin artık bu kalp ağrısı.
Sayfa 192Kitabı okudu
Zavallı küçüğüm! Seni bu kadar çok seven baban; senin beyaz ve güzel kokulu küçük boynuna öpücük konduran baban; sanki bir ipeğe dokunuyormuş gibi, saçlarının buklelerinde durmadan ellerini gezdiren; senin o yuvarlak güzelim yüzünü ellerinin içine alan; seni dizlerinin üstünde zıplatan ve akşam olduğunda da Tanrı'ya dua etmen için senin ellerini birleştiren baban!
Peki, kim yapacak bütün bunları şimdi sana? Kim sevecek seni? Yaşıtın olan bütün çocukların babaları var, yalnızca seninki yok. Çocuğum, yılbaşlarından, bayram armağanlarından, güzel oyuncaklardan, şekerlerden ve öpücüklerden nasıl vazgeçeceksin? Zavallı yetimim benim, nasıl vazgeçeceksin içmekten ve yemekten?
Sayfa 117
