İdare gitti, maslahat elimizde kaldı
KELEBEK OK YAY ALMIŞ DAĞΑ ÇIKMIŞ
ASLANLAR ÜRKÜTMÜŞ!....
1889-1909 arasındaki on yılda, Ermeniler, büyük bölümü Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da: yirmi altısı 1895 yılında olmak üzere, 32 isyan ve olay çıkardılar.
1895 Ekim'indeki Trabzon isyanında hadiseler aşama aşama çığrından çıktı. Zamanın Trabzon Valisi, tedbirsizlik ve bölgedeki devlet güçlerinin zayıflığı sebebiyle, bir türlü önü alınamayan olayları defalarca İstanbul'daki hûkümete bildirdi: yardım talep etti. İstanbul'dan her defasında, "Durumu idare-i maslahat ediniz" telgrafını aldı.
Hareket kontrol edilemez duruma gelince de. bunalmış olan vali gözünü karartıp, şu telgrafı İstanbul'a çekti: "İdare gitti, maslahat elimizde kaldı."
Sayfa 16Kitabı okudu
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Dışarıyı izliyorum. Ara sıra geçen arabalar, sık sık geçen köpekler... Saat geçenin geçi.
Bir ışık yanıyordu evlerin birinde, söndü. Hava biraz esiyor. Bir sigara almak için içeri girdim. Girmişken bir su aldım, içtim. Sigaramı da alıp döndüm balkona. Döndüğümde ışığı kapanan ev tekrar aydınlanmıştı. Perdeye bir gölge yansıyordu. Önüne doğru uzandı, bir şey aldı. Ağzına götürdü. Çakmağın sesini duydum, perde kapalı ama cam açıktı. Ben de aynı anda yaktım sigarayı. Gereksiz bir uyum sağlama çabasıyla içtim. O kalktı, ben onu izledim. Işık tekrar kapandı. Nedense birazdan açılacağından emindim.
Şaşırmadım, yine geldi. Işığı açtı, aynı şeyleri tekrar etti. Ev sigara koktu diye bu defa balkon kapısına gitti. Kapıyı açtı, ışığı kapattı. Gitti. Sırt üstü yattı muhakkak. Tavanı izledi. Ama uyumadı. Uyuyamazdı.
Bu hikayeyi biliyorum ben, daha önce de okumuştum. Bir gölge oyunu. Yanlış yaşamlar üzerine kurulan, sessiz bir gölge oyunu. Her gece oynuyor benim penceremde.
Kadrolu Yalnızlar için
unuttuklarınızı soruyorum
hiç hatırlamak istemediklerinizi
teninize iz bırakanları
ve izinizi taşıyan tenleri
görmesenizde sezdikleriniz var mı sizin
unutmasanız da unutur gibi yaptıklarınız
Vücudu hemen tepki verdi. Teni ateş gibi yanıyor, gözlerine inanamıyordu. Emin olmak için zinciri çıka- rıp kapıyı açtı ve Clay'in kapıda duran muhteşem gö- rüntüsünü beynine kazıdı. Clay kravatını gevşetmiş, gömleğinin yaka düğmesini açıyordu.
Julia, onun boynuna sarılmak, dudaklarına yapış- mak ve onu gördüğüne ne kadar sevindiğini
Sayfa 275
Bir rütbede aldı beni aşk-ı dildâr
Mahv oldu hayal ü nazarımdan ağyâr
Bir yerde bu efkâr ile kendim bulamam
Âyîneye baksam görürüm sûret-i yâr
Gönül kapan sevgilinin aşkı, beni benden öylesine aldı ki
Yabancılar, aşktan anlamayanlar bile hayalimden de mahvoldu gitti, gözümden de
Bu düşüncelerle kendimi hiçbir yerde bulamam; Aynaya bile baksam, sevgilinin yüzünü görürüm.
Sayfa 110 - Dorlion YayınlarıKitabı okudu
Sevgisini de aldı gitti, geriye üç kuruş emekli maaşı ve buz gibi bir ev bıraktı.
Ben buna niye ağladım şimdi…
Kahkahalarla gülen çocukluğum gitti benden.
Gözlerinin içi gülen,her yeni güne hevesle uyanan,hayallerini dağa taşa sığdıramayan o çocukluğum kaybolup gitti.Yerini ise koca bir enkaz aldı.Her gece sabaha çıkmamayı düşünen etrafındaki insanlardan soyutlaşıp yitikleşen ruhundan köşe bucak kaçmaya çalışan bir enkaz…
-alıntıladığım video; instagram.com/reel/C6W016Us1X...
BANA GÖZYAŞI BORCUN VAR !
Adam genç kadına seslendi:
- Bana gözyaşı borcun var!
Genç kadın sordu:
- Nasıl öderim?
"Kahkahalarla gülen çocukluğum gitti benden. Gözlerinin içi gülen, her yeni güne hevesle uyanan, hayallerini dağa taşa sığdıramayan çocukluğum, kayboldu gitti.
Yerini ise koca bir enkaz aldı.
Her gece sabaha çıkmamayı düşünen, etrafındaki insanlardan soyutlaşıp yitikleşen, ruhundan köşe bucak kaçmaya çalışan bir enkaz..
Fakat Jaffa, bilimsel olsun olmasın, bir açıklama beklemiyor. Başından beri sadece inancıyla yol aldı ki bunun herkese verilen bir hediye olmadığına inanıyorum. İnancı olmayanlar Jaffa’nın yaptığı şeye kalkışamazlar. Benim tecrübemde hayatı bir hediye olarak kabul edemeyen insanlar var. Jaffa hayatına çok değer verdi ve kendi görkemli enerjisinin peşinden gitti. Bu enerji onu defalarca (özellikle de rüyalarda) tarifi imkansız dehşetlerin ortasına getirmiş olsa bile o buralarda kendini canlı hissediyor, bu dehşetin....
