aleyna
@aleynauzunn
İngilizce Öğretmeni
İngiliz Dili ve Edebiyatı
27 Ocak
28 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hareketsiz dururken bir anda merdivenlerden düşmeye başlıyorsun ama seni kimin ittiğini bilmiyorsun. Arkana bakıyorsun kimse yok.
Sayfa 216Kitabı okudu
Normal insanlar, bu kadar kötü hissetmeyi hayal bile edemediklerini, muhtemelen ölmek isteyeceklerini söylerlerdi. Bunun ölmek istemekle alakalı olmadığını açıklamaya çalışmadım. Daha çok yaşamıyor olman gerektiğini düşünmekle, yorgunluğu iliklerinde hissetmekle ve bu yorgunlukla gelen aşırı derecede korkuyla bir ilgisi vardı. Yaşamanın doğal olmayan gerçeğiyse önünde sonunda bir şeyleri onarmak zorunda olmaktı.
Sayfa 43Kitabı okudu
İnsan birine yazdığı mektubu biraz da kendine yazıyor ya, aklını ve kalbini kağıda geçirip yüreğini boşaltırken sayfaya, uzaktan bakıyor ya biraz da kendine...
Sayfa 104Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"İnsan türü ancak kendini mahvedene hayran olur" diye okumuştum bir kitapta. Mahvedilmekteydim.
Sayfa 65Kitabı okudu
Senden eşim diye bahsetmiştim. Evlilik marifetiyle çiftlere layık görülen eşlik sıfatından çok, bir ayakkabının eşi gibi bir eşlikti kastettiğim. Teki olmadan diğerinin bir işe yaramadığı bir eşlik.
Sayfa 26Kitabı okudu
On Emir'den biri 'Katletmeyeceksin'dir, oysa herkes birbirini katlediyor.
Sayfa 68Kitabı okudu
Nefes alamıyorum, manzara soluğumu kesiyor, çok güzel, ama yanımda "ne kadar güzel" diyebileceğim kimse yok.
Haykırıyorum: "Yalnızım."
Gençliğimde çok acı çektim, ama şimdiki gençlerin acıları benimkinden bin beter herhalde. Çünkü benim kuşağım, gençliğini ve gençliğin sorunlarını umutlu bir dönemde yaşadı hiç olmazsa.
Öğrendiğim bir şey varsa, böyle konuları hatırası tazeyken konuşmak lazım. Yoksa hiç konuşmazsın. Ben sana nasıl anlatacağını öğreteceğim çünkü sen bekledikçe daha zor olacak, içinde cerahatli bir yaraya dönüşecek, suç sende sanacaksın hep. Aslında öyle olmayacak elbette ama sen hep öyle zannedeceksin.
Sayfa 127Kitabı okudu
Saatini buldum, sana aldığım saat. Hala çalışıyor, keşke o dursaydı.
Ne zaman sana ait bir şey görsem fena halde üzülüyorum, özellikle el çantanı gördüğümde. Eve her girdiğimde ve onu antredeki bir sandalyenin üstünde gördüğümde, senin evde olduğunu anlar, rahatlardım.
Artık, çantan hep orada ama sen yoksun.
Akranlarımın birer birer öldüğünü gördükçe, beni en çok, "hatırlıyor musun?" diye sorabileceğim kimsenin kalmayacağı gün korkutıyor.
Kitap okuma denilen şey benden koparılıp alınırsa hiçbir hayat deneyimi olmayan ben ağlanacak hâlde olurdum galiba. Kitapta yazılanlara işte o kadar çok güveniyorum. Bir kitap okuduğumda, onun için deli olur, ona güvenip empati duyar, onu özümser ve hayatımın bir parçası hâline getirir, başka bir kitap okuduğumda ise ânında değişiveririm
Sayfa 17Kitabı okudu
Ona göre ben hala, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, 'yaşayan bir cesetten' başka bir şey değildim.
Sayfa 94Kitabı okudu
İnsanlara karşı her zaman korku dolu bir ürperme hissettiğim ve insan gibi konuşma, insan gibi davranma yeteneğime hiçbir şekilde güvenmediğim için tüm korku ve endişelerimi toplayıp göğsümün derinliklerinde bir kutuya sakladım.
Sayfa 16Kitabı okudu