Çocuktum. Anneme; "Ağaca çıkacağım, yardım et." dedim. "Başkasının çıkardığı yerden inemezsin, düşersin." dedi. Bunu hiç unutmadım. Ne kadar doğru olduğunu büyüyünce anladım.
Ali Şeriati
Özgürlük üzerine daha güzelini okumadım
"Ey özgürlük!
Seni seviyorum.
Sana muhtacım.
Sana aşığım.
Sensiz yaşam zordur.
Sensiz bende yokum.
Varım, ama ben yokum.
Yani o var olan ben değilim.
Ben, sensiz boş, anlamsız, şaşkın, avare, ümitsiz, kalpsiz,
ışıksız, tatsız, beklentisiz, intizarsız, beyhude yani bir hiç olacağım.
Ey özgürlük!
Senin sevgi, dostluk ve şefkatinle
Dün komşumuz açlıktan öldü, bugün cenazesinde kurban kestiler.
• Ali Şeriati,
İnsanın Dört Zindanı
Ali Şeriati
Ya Rabbi! Beni sürekli bilgili ve uyanık kıl ki bir kimseyi yada bir düşünceyi olumlu olumsuz, iyice tanımadan önce bir yargıya varmayayım.
Allah'ım! Egoizm, çekememezlik ve kıskançlıkta karışmış cehalet ve başıboşluğumu, düşmana savaş, dosta saldırı aracı yapma.
Ali Şeriati, eşi Puran Şeriati'ye şöyle bir iltifatta bulunuyor:
"Allah seni bana vermekle bana vermediklerini telafi etmiştir."
"Dünyada en değerli ve kutsal şeyler, hatta iman ve aşk bile, gösteriş rezaletiyle karşı karşıyadır"
[Ali Şerîatî]
E, Ali Şeriati'nin kitapları ağaç israfıdır demişti.
M ise kitabında Şeriati'dem üstad diye söz etmiş.
E de M de benim üstadlarım. Şimdi ne olacak.
E, sen çok üst akıl yüksek ahlak eserleri inceledin. Sana raziden aşağısı çöp zaten.
M ile de her zemin üzerinde uzlaşamıyoruz.
E'ci gibiyim.
Büyüyünce öğrenmek...
Çocuktum. Anneme; "Ağaca çıkacağım, yardım et." dedim. "Başkasının çıkardığı yerden inemezsin, düşersin." dedi. Bunu hiç unutmadım. Ne kadar doğru olduğunu büyüyünce anladım.
Ali Şeriati
Çocuktum. Anneme; "Ağaca çıkacağım, yardım et." dedim. "Başkasının çıkardığı yerden inemezsin, düşersin." dedi. Bunu hiç unutmadım. Ne kadar doğru olduğunu büyüyünce anladım.
Ali Şeriati
Asr-ı saadet döneminde, din ile adalet eşdeğerdi. Ama sonradan ilahi adalet diye adaleti göklere çıkardılar ki, yeryüzünde ondan söz edilmesin. Bunu söyleyenler, dinin afyon tüccarlarıydı.
Ali Şeriati
Neydi hayat şu kâinatın yaşadığının önünde...
Bir an, belki de bir an içindeki bir an kadar kısa.
Neden uzun gelir insan oğluna hayat?
Neden an dediğimiz o zaman diliminde yaşamaz ki kendini?
Geçmişten bu güne bakarsan hep görürsün hayaller ve hedefler koyarak mutsuz yaşayan nice insanı.
Nice gözleri açık gidenler var bu hayattan ve sormak lazım onlara gerçekten varsa diğer Dünya'da, "Sen ne anladın onca bekleme içinde kendi hayatından?". Eminim ki verecekleri tek cevap sadece " Hiç" olacaktır. İnsan yaşamalı bu hayatı ruhumdaki ruhum. İnsan hissettiği için insan ise eğer, yaşamalı en derinine kadar bu an'ı, bu hayatı.
Hiç ölmeyecekmiş gibi sevebiliyor ise, hiç ölmeyecek kadar uzun hedefler ve hayaller kurabiliyor ise, o zaman da her an ölecekmiş gibi yaşamalı içinde ne varsa. Bu günün sabahını düşün!
Düşün sen gözlerini açabilmiş iken ne kadar çok açamayanların da olduğunu. Bunların çoğu yaşlı ve çoğu da çocuk. Yaşa ruhum. Yaşa kendini, sevgini, aşkını, hayatını, kendini yaşa. Almak istediğin ne varsa gelmesini beklemeden yaşa. Onu tut bırakma ve al. Ne diyor Ali Şeriati; Bir yerde yangın varken biri seni ibadet etmeye çağırıyorsa, bil ki bu bir hainin davetidir.
Dışarda yangın var ruhum. Ve ben seni asla içine kapanmaya davet etmem. Gel savaşalım diyorum. Bu güne kadar bizden alınan ne varsa onu gerekirse koparıp alalım. Başaralım, kazanalım. An dediğimiz şeyin hakkını verelim. Hakkını verelim bu savaşın, kendimizle savaşın...
Yalnız Bir Yolcu
"Tanzimat aydınını Batılı aydından ayıran en önemli özelliği, ümmet aydını olmasıdır. (…) Pan-Osmanlıcı olan bu aydın gurubu aynı zamanda modern İslamcıdır. Bu nedenledir ki Tanzimat’ın bu müsavat (eşitlik) yapısına en keskin eleştiriler onlardan gelmiştir. Namık Kemal Islahat Fermanı ile sağlanan gayrimüslimlerin askerlik durumlarıyla ilgili
binlerce kez kullandığın iki kelimenin enteresan tanımı ;))
Hüzün yok olanın eksikliğinden, üzüntü ise var olanın eksikliğinden kaynaklanır.
Ali Şeriâtî
