Devlet bir sobadır ve yakıtı da yalnız insandır. Yakacak insan olmazsa soba söner. Sönen yanmayan bir sobanın da hiçbir yararı yoktur. Ama öte yandan bu insanlar da devlet olmadan yaşayamazlar. Sobayı tutuşturan yakan onlardır. Sobayı yanar tutmakla görevli olanlar da ona yakıt temin etmelidirler. Her şey buna bağlı!
Akrabalarım homurdanır, iç geçirir, gorlarken, ben bir sağa bir sola dönüp duruyordum. Doğruldum. Camdan içeriye üçgen biçiminde biir ayışığı huzmesi sızıyordu.
"Hasan'ın tecavüze uğramasını seyrettim." dedim. Baba uykusunda kıpırdandı. Kaka Hümayün homurdandı. Bir parçam, birinin uyanmasını, duymasını istiyordu, böylece ömrümün sonuna kadar bu yalanla yaşamak zorunda kalmayacaktım. Ama kimse uyanmadı; bunu izleyen sessizlikte; yeni lanetimin ne olduğunu anladım: Bu suç yanıma kalacaktı...
"Ufku açar okumak. Bazıları, okuduklarını belki on yıl sonra duyup anlar ama birgün mutlaka anlarlar."
Dünyayı süslediler, bir şey kalmadan.
Bu süslere inanma, akıl olmadan.
Giden de çok dünyadan, gelen de ama;
Sen payını al ondan, seni almadan!
Alevilere olduk olası tüm çevremde dahil hep iğrenç insanlarmış gibi baktık, cenabet ve allahsız olduklarını düşündüğümüzdendi bu, halbuki dinlerine bizden daha düşkün insanlardı ama cahillik işte, kalıplaşmış bir beyin taşırken farklı düşünmenin imkânsızlığı içindeydik.
Sayfa 232Kitabı okudu
Altın kız nereye gittin?
Sen ve saçlarına düşen güneş yok artık.
Bedenine barda ya da arabanın arkasında sahip olabilirdim.
Ama yüreğine asla. Darmadağın oluyorum.
Önünde diz çökeceğim, sana yalvaracağım. Lütfen.
Sayfa 168Kitabı okudu
