Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
1
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Bomboş bir Kitap...
Bir yaşıma daha girdim...
Yüzlerce insanın bu kadar yüksek puanlar vermesine inanamıyorum. Gerçekten bir şeyleri anlayamıyorum, Allah rızası için mi puan dağıtılıyor, hayır hasenat mı yapılıyor, yoksa bu sözde yazarlar önüne gelene mesaj atıp yalvarıyor mu bilemiyorum ama bu puanların başka bir açıklaması olamaz...
Kapağa kıymetli şahsiyetleri koymak, yazılanları bu kişilere ithaf etmek yazılanların iyi olduğu manasına gelmiyor. Gerçekten okunacak gibi değil şiirler; epey amatörce yazılmış, laf olsun torba dolsun mantığı ile dizilmiş, acele ile karalanmış bir avuç saçmalıktan ibaret...
Bu kadar kötü yorumlar yaptığım için üzgünüm ama yapılan övgüler ve verilen puanları görünce sinirlenmemek elde değil. Eğer onlar böyle abartıyor ise, benim de objektif yorum yapmam kadar doğal bir şey yok demektir.
Bu kadar yazabildim, daha fazla yazmak istemiyorum.
Merhaba
Stephen king in okuduğum 3. Romanı. Daha önce okuduğum medyum ve Doktor uyku kitaplarını yanında bu kitabı tahmin edilebilir ve gençlik romanıydı. Bence yazarın yazdığı ilk kitap biraz amatörce olmuş. Tabi ki başka korku yazanlara göre güzel bir kitap bunu da söylemeden geçemeyeceğim. Ayrıca korkmadım. Medyum da sahiden korkmuştum.
Guzl bir isim secilmis kitap icin ,bu da sanırım çok satmasını sağlamıs ama içerik olarak boş geldi bana çünkü kitap otobiyografi serzeniş yada dışavurum gibi yani kendi yasadiklarindan yola çıkarak yaşadığı sorunlara bulduğu çözümleri anlatıyor anlatımı basit ve tam bir yazar gibi kalemi güçlü değil bana amatörce geldi.Bu emeğine saygısızlık edileceği anlamında değil ama yazarı gördüğüm an anladım ki kesinlikle kitapta kendini anlatıyor iyilesmis huzuru bulmuş gibi davranıyor ama kendisi hala ağır şekilde bunlarla bogustugu açık gibi geldi bana ayrıca kitabin kesinlikle hiçbir akademik özelliği yok, okumanın size overthinkng konusunda fayda sağlayacağını dusunmuyorum.
Șimdi anlıyorum; kaybolmak değildi istediğim... Bulunmaktı.
Derinlerdeki ışık; yazarlık atölyesinde ki katılımcıların kendi hayat deneyimlerini aktardığı ve bizlere sunduğu bir kitap olarak çıkıyor karşımıza.
Genel hatlarıyla baktığımız zaman, sade ve akıcı bir dile sahip olması yanında amatörce gelecek bir kaç öyküye de denk geliyoruz aslında. Özellikle hikayeler içerisinde sizi içine çeken, keşke daha uzun olsaydı diyeceğiniz ve bir ustanın kaleminden çıkmışcasına yazılmış hikayelerde yok değildi. Bunlardan biri ise " Arş'tan Düşen Kar Tanesi" idi. Okurken kendimi bir an bilim kurgu romanının içindeymiş gibi hissettiğim ve bu kadar kısa olmamalı, olamaz diye devam etmesini istediğim bir hikaye oldu. Gerek kullandığı diliyle gerek konular arası geçişiyle gerçekten harika bir eserdi diyebilirim. Diğer hikayelere baktığımız zaman, hayatın içinden kendimizden bir şeyler bulabileceğimiz tadımlık, bir solukta okuyacağınız hikayelerdi.
Yazarların başka eserleri var mı bilmiyorum ama bu ortak eser, gelecek kitaplarına güzel bir adım olmuş diyebilirim. Hepsinin kalemine sağlık.
Her daim kitapla ve umutla kalın.
.♡ ̆̈adeline'ın peşinde✧˖°
Açıkçası bu kitaba başlama nedenim bazılarının AŞIRI övüp bazılarının da AŞIRI gömmesiydi. Benim okuduğum ilk dark romance kategorisine giren kitap bu olduğu için belki de amatörce olur eleştirim, ama ben haklı olduğumu düşünmekteyim.
Öncelikle kitabın konusu güzeldi, herhangi bir takılma görmedim. Yazarın üslubu da güzeldi, aktı gitti kitap. Yoğun olmasaydım ve kendime ait bir güne sahip olsaydım kitabı bir günde bitirebilirdim. (400 sayfa olmasına rağmen.)
Sadece sinirimi bozan bir kısım oldu: Zade, Adeline'ın yanında değilken çok aşık ve aşk dolu konuşuyor, sanki Adeline'ı çok önemsiyor ve ona asla zarar vermeyecekmiş gibi; ama Adeline'ın yanında kaba bir cesede dönüşüyor sanki. Aslında kaba değil ama, aşk dolu da değil. O benim sinirimi bozdu. Ya birader, madem seviyorsun kızı, neden sevgini göstermiyorsun? Ölürsün sanki!
Ben gerçek hayatta o kelimeleri biri bana söylese, aşırı ayar olurdum. Sen kimsin derdim ya, kimsin?
Ama bu zaten kategorisi "Dark Romance" olan bir kitap olduğu için, aşk dolu sevgi dolu birşey aramadım pek. Sadece Zade duygularını gösterme konusunda tutarsız birisi.
Sevenlere, "Siz salak mısınız? Adam kızın izni olmadan, şunu zorla yapıyor, bunu zorla yaptırıyor!.." diyenleri haksız buluyorum. Bence yazım sekli, "Dark Romance" türüne göre gayet başarılı. Tecavüzü normalleştiren şey kitap değil, okurlar. Ayrıca kitaptaki Adeline ana sorunlardan biri, kendisi aşık oldu tecavüzcüsüne, fakat ben yine de beğendim. Ama ikinci cildini hemen okumam. Çok da merak etmiyorum zaten. Bir ay sonra falan bakarız.
(Ayrıca Zade'e aşık falan değilim, beğenmedim karakteri.)
Basına da yansıyan günlerce konuşulan olayı Kısaca özetlemek gerekirse ÖKK.lığında görevli bir grup rütbeli 2009 yılı içinde üst makamları tarafından hakkında ihbar mektubu olan bir başka üst rütbeli subayı takibe başlar. Bundan bir kaç öncesi de takibi yapan bu grup hakkında başka bir ihbar yapılır. Poliste bu grubu takibe alır. Düzmece olduğu dava sonuçları ile açığa çıkmış olayın mağdurlarının yaşadığı "Allah kimseyi iftiraya maruz bırakmasın" dedirtecek olayları amatörce (bence gayet güzel) anlatmış. Olayın geçtiği dönem tv,basın ve sokakta duyduklarım gözümün önüne geldiğinde.."ALLAH UTANDIRSIN" demekten kendimi alamadım. İhbarlar sahte yani yok ,elde edilen deliller uydurma. Döneme iştirak etmiş tüm sözde kanun görevlileri ya firari ya da terör örgütü üyesi olmaktan hapiste.. Sonuç olarak demiş yazar; " Seferberlik bölge başkanlıkları kapatıldı. Yani ülkenin işgal edilmesi durumunda vereceği sivil mücadelenin planları yok edildi.60 yıllık birikim çöpe atıldı ve bunun telafisi yok. Bu vatan hainlerinin devlete ve milletimize vermiş olduğu zarar budur... Kozmik oda" sırlarını didik didik eden hakim firari elde edilen bilgilerin de kemdisinde kopyası olması ihtimali düşünülünce .. Sonuç bölümünde yazar ve diğer arkadaşlarının yaşadığı travmaları okuyunca.. Adalet önemli... Birde şifaen anlatılan ama itiraf edilmemiş bir iddia var Arınç hakkında ( fotoğrafta var)... Eğer doğruysa yazık ülkeme bu insanlara..
Merhaba arkadaşlar. Hepimize günaydınlar. Kolay, sakin, huzurlu geçen bir gün ve hafta olmasını dilerim. Bugün tarihimizin en kutsal günlerinden, milletçe kutsal direnişimizi tüm dünyaya kanıtladığımız 18 Mart Çanakkale Zaferimizin de yıl dönümü. Bir avuç Türk’ün dünyaya meydan okuduğu gündür. Hepsinin ruhları şad olsun. Not: dün sözde nevroz adı
marten eden
Spoiler içermektedir
Marten Eden , yarı otobiyografik bir eser .Jack London’ un hayatıyla bir çok benzerlik var eserde .
Şimdi biraz kitabın konusundan bahsedeyim .
Marten eden arthur adında ki bir çocuğu bir kavgadan kurtarıyor ve bunun sonucunda çocuk Marten eden ‘ ı evine davet ediyor . Ruht ‘ u ilk defa orda görüyor ve aşık oluyor. Marten
Tanzimat dönemi yazarların Nabizade Nazım'ın Zehra isimli romanıydı bu haftaki kitabım.Türk Edebiyatı'ndaki ilk natüralist tezli ve psikolojik roman denemesi olan eser , kıskançlık duygusunun kişiye ve çevresine olan zararını gözler önüne sermekte. Yazarın gerçekçi bir gözlemle ortaya koyduğu tema , toplum hayatını mercek altına
Bu kitap sonradan klinik olarak sosyopati teşisi koyulmuş bir arkadaş tarafından önerilmişti. Ve kendisinin umduğuna kıyasla daha çok bu gibi yöntemlerden nasıl korunur hakkında yazılmış bir kitap. Dürüst olmak gerekirse gerçekten çok basitinden yazılmış ve birşey öğrenmekten daha çok eğlenmek adına okunmasınının daha doğru olduğunu düşündüğüm bir kitap. Daha çok gençlere hitap bir kitap olarak öylesine yazılıp geçilmiş havası aldım bu kitap hakkında.
Yazarın psikoloji değil, makine mühendisliği bölümünden menzun olup psikoloji hakkında amatörce bir kitap yazdığını belirtmek isterim.
Elimde olan kitap kendisi tarafından imzalı kitabıdır, zamanında D&R'da imzalı kitap dağıtırken tanışmıştım bu kitap ile. Hâlâ 1. basım D&R mağzalarında bulunmaktadır.
64 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
DOĞU EKSPRESİNDE CİNAYET || AGATHA CHRISTIE
Herkese selam,
Uzun bir aradan sonra nihayet bir kaç sayfa kitap okumanın ve bununla da kalmayıp çizgi roman da olsa bitirmenin mutluluğunu yaşıyorum.
Gelelim Doğu Ekspresinde Cinayet’in içeriğine… Önemli bir görev için Londra’ya gitmek zorunda olan Hercule Poirot, Bay Harris treni kaçırınca Bay Bouc sayesinde Doğu Ekspresi’nde kendisine yer bulur. Düşmanları sayesinde öldürüleceğini düşünen Mösyö Ratchett, Dedektif Poirot’tan kendisini koruması için yardım ister ama dedektif adamdan ve tavrından hoşlanmadığı için teklifini kabul etmez.
Yoğun kar yağışı nedeniyle tren Vinkovci’yle Brod arasında bir yerlerde durmak zorunda kalır. Sabahında Poirot’un kapısı telaşla çalınır ve Bay Bouc, Mösyö Ratchett’in öldürüldüğünün haberini verir. Trende bulunan doktor kurbanın on iki yerinden bıçaklandığını ve cinayetin amatörce işlendiğini söyler.
Öldürülen adamın asıl kimliği ortaya çıktığında Poirot, soruşturmayı daha da derinleştirir ve herkesi ayrı ayrı sorguya alır. İpuçları dedektifi şaşırtmak için başka başka yerlerden çıksa da Poirot zeki bir adamdır ve davayı kusursuz bir şekilde çözer. Bilmeyenler için sonucu açıkça belirtmeyeceğim.
Çizgi roman okumak eğlenceliydi. Kitap alışverişimde yaptığım ufak bir hata bana romanının değil de çizgi romanının gelmesine sebep oldu. Çok da iyi oldu. Görseller ve diyaloglar iyi aktarılmıştı. Kopukluk yaşamadım. Ardından filmini izledim. Çizgi romanla başa baş bir anlatımla ilerledi. Yine de romanı okuyup detayları öğreneceğim. Kitabı da filmini de tavsiye ediyorum.
Bu kitabın ismi ilgimi çektiği için aldım açıkçası ve psikolojiye merakımdan dolayı. Beklentimi karşıladı mı dersiniz hayır karşılamadı. Gereksiz ayrıntı ve gereksiz bilgilere yer verilmiş yazarın ilk kitabı bu sanırsam çok amatörce ilk hikayeleri sona doğru biraz daha iyi. Eleştirdiğim çok nokta oldu bu kitapta hastaya teşhis koyuyor hastalığını buluyor iyileşme sürecine yeterince yer vermiyor ve bahsettiği hastalıklar bir kaç tane dışında öyle ilginç değil. İkinci eleştirim hastaya inanmasa bile bunu hastaya hissettirmemesi gerekir bence çünkü oraya giden hastaların inanılmaya, anlaşılmaya ihtiyacı var bunu hissetmediği an psikiyatriye gitmeyi bırakır ve öylede olmuş. Bir diğer eleştirim ise güzel sorular sorup hastanın kendindeki sorunu kendi fark etmesi daha mantıklı olur. Sevdiğim, takdir ettiğim tek yön ise alzheimer hastalığı için yeni tedavi ve erken teşhis için yöntemler geliştirmesi. Okunmaya değer mi derseniz hayır boşa vakit kaybı çok daha güzel psikoloji ile ilgili kitaplar var o yüzden tavsiye etmiyorum.
Kitap bir kısmıyla polisiye unsurlar da barındıran bir günümüz kurgusunda ilerlerken, diğer kısmıyla bundan binlerce yıl önce yaşamış saray yazmanı Patasana’nın kendisini anlattığı tarihi kurgu kısmıyla ilerliyor. Ben günümüz kurgusunun polisiye kısmı için kitapta bahsedilen her karakterden şüphelenerek başladım ve olaylar nasıl ilerleyecek merakından elimden bırakmadım kitabı. Geçmiş kurgusu içinse, anlatılanları okumak farklı ama değerli bir tecrübe hissiyatı verdi bana.
Bana hangisini daha çok sevdin diye sorarsanız eğer, Patasana’nın hikayesini daha çok sevdim ve okumak istedim. Hatta sırf bunun için kitaptaki ana bölümleri hızlıca okuyup bir an önce tabletlere gelmek ve Patasana’yı okumak istedim diyebilirim. Büyük ihtimalle günümüz kısmında geçen hikayeyi sevmeme sebebim polisiye sevgimle beraber, amatörce kendini dedektif sanan insanlara karşı duyduğum sevgisizlikten geliyor olabilir. Esra'nın o her şeyi ben bilirim, ben çözerim havaları ve kendinden eminliği beni rahatsız etti büyük ihtimalle. Sonunda katil kim çıkacak, bütün bu olanları niye yapmış olacak diye merakla bekledim ama o ufak nüanslar beni rahatsız etti biraz. Ama kitap sonuyla beraber bence uyandırdığı bu merakı, beklentiyi sonuna kadar karşıladı. Ayrıca da hakkını yemeyelim şimdi Patasana’nın hikayesi bence daha dikkat çekici ve özeldi.
Behice’nin Yarım Kalan İşleri
Toksik aile ilişiklerini dramatize etmeden, hüznün içerisine mizah katılarak yazılmış keyifli bir roman. Yazarın "Bizim Zamanımız" kitabını okurken aldığım lezzet ile çok benzer bir yerde; İstanbul plaza hayatındaki konuşma dili ile arka mahallenin jargonu harmanlanarak, eski ve yeni birbirinin içine girmiş hikayede. Ayşe Püren'in annesinin ölümünden sonra, kendisinin diğer aile üyeleri ile ve ölüm ile hesaplaşması, ve annesinin “Hıdırellez” dileklerinin peşinden gidişi üzerine...
"Acının beni sinsice şekillendirmesine izin vermem acıdan var gücümle kaçmamdan daha akıllıca."
"Annem sütün bozulmasına yakın sütlaç yapardı. Tencere tencere sütlaç.......Acıyı makul bir şeye çevirmek lazım. Bunu anlamıştım."
"Velayeti baştan almış ve hafta sonları babasına göndererek çocuğun kafasını karıştırmamayı tercih etmiş bir anne olarak şu an bu koridoru paylaştığım diğer kadınlardan daha şanslıyımdır belki de."
"Kardeşlik sanki çocukken kafanın tam da basmadığı için aranızda bağ olduğunu sandığın bir yakınlık türü gibi."
Hayatımda sanıyorum ilk defa duyduğum bir kavram; "Fanzin" yazıyor Ayşe Püren.
FANZİN: FANatic ve magaZINE kelimelerinin kısaltılmasıyla oluşturulan finansal kaynaklardan ve hiyerarşik yapılardan uzak alternatif bir basılı materyaldir. Farklı yöntemlerle çoğaltılan örnekleri olmakla beraber genellikle fotokopi aracılığı ile çoğaltılarak, satış amacı güdülmeden dağıtılan yayınlardır. Dergiden (süreli yayınlardan) ayrı olarak, süresi belirsiz olarak çıkar ve daha amatörce hazırlanır.
