Gökhan Özcan-İzdiham Dergisi 33.sayı
Bir
Uzun beyaz bir mevsimdi. Bir ucundan bir ucuna yürümüştüm. Soğuktu. İliklerime kadar üşümüştüm. Zaman zaman ellerimi, parmaklarımı hissedemeyecek hale gelmiştim. Ama başka zamanlarda hissedemedîğim birçok şeyi de hissedebiliyordum. İçim hiç olmadığı kadar genişlemişti. Olmazdı tabii ama denesem sanki daha önce içime sığdıramadığım şeylerin
Haziran 2018 Hikaye Etkinliği
Yazar: 
Ramazan Kudat
Hikaye Adı : Kaybedilmiş Savaş
Link: #30249707
Yalnızlığın eli kapı kolunu tutar olsaydı ona kapıyı kendi elleriyle açar mıydı? Hayır, yalnızlık tüm işlerini başkalarına yaptırmayı beceren, karşı koymayı her an istediğiniz ama buna asla cesaret edemediğiniz, doğuştan dominant ve
sf:305-306
"Manik depresif psikoz" diye adlandırılan bir hastalığı vardı Gogol'un.
Manik durumdayken müthiş enerjik oluyordu; sanat gücü, yaratıcı doruğa ulaşıyordu.
"Alışılmış dönemsel hastalığımın tutsağıyım yine: iki üç hafta boyunca odamda kımıltısız kalıyorum. Kafam odunlaşıyor. Dünyayla bütün bağlarım kopuyor."
Uzunca bir süredir yaşamakta olduğu dinsel-ruhsal bunalım sonucunda, özkıyım gibi bir ölümle dünyadan ayrıldı: Son on gününü hiçbir şey yemeden, kimselerle tek kelime konuşmadan, gözlerini kımıltısızca boşluğa dikerek geçirdi; adeta ağır ağır söndü.
Resmi belgelere göre, kendini aç bırakarak öldürmüştür.
Mektuplarındaki şu satırlar anlamlı:
"Ölmem gerek. Hazırım da buna."
Çevirmen: Mazlum Beyhan
Sayfa 305 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
