Sanki bu sözleri bekliyormuş gibi birdenbire, kendine hakim olamayarak öfkeli bir eda ile bağırdı;
– Seninle alay edip, yüzüne karşı kahkahalarla gülerek söylerdi! Kibar bir insan, daha çok kibar bir kadın senin kirli ruhunu görerek tiksinti duyar. Saçlarını yaptırmışsın, en iyisinden çamaşır giyiyorsun, elbiselerini terzide diktirmişsin ama
Sayfa 688Kitabı okudu
Büyük buluşma
Babaannem, anneme "Ömrümüzde bir defa olsun münakaşa, kavga gürültü olmadı. Evlendiğim gün 'Bu adamla nasıl bir ömür geçiririm?' diye düşünürken onu öylesine sevdim ki, anlatılır gibi değil; bu adam hayatımda bana bir kere kötülük etti, o da ölmekle." demiş.
Sayfa 21Kitabı okudu
Değişikti…
Açıkçası çok beğendim çok severek diyebileceğim bir kitap değildi. Değişik bir konusu değişik bir üslubu var yazarın. Ben bu yazarı ilk defa okuyorum açıkçası yazar hakkında da çok fazla bilgi sahibi değilim. Ama benim için en önemli nokta kitabı okuduğumda bana çok fazla şey kattığını hissedemedim. Ayrıca kitabın yazım şekli de diğer romanlara göre farklıydı. genel olarak romanlarda bir tane akış olur ve doğru boyunca ilerler hikaye. Fakat burada olan olaylar karakterlerin gözünden ayrı bölümler halinde anlatılıyor. Bu açıdan değişik bir tür olduğunu söyleyebilirim. İlaveten yazarın anlatımı ve olaylar yer yer kopuk geldi bana.Romanda çok fazla mekan ve zaman yok zaten. Baba ve üç oğlan,bir kız ve bir üvey erkek kardeşin kırsal,tarladaki yaşantıları ,bu sırada annelerinin ölümü sırasında neler yaptıkları ele alınıyor romanda, özellikle anne öldükten sonra olaylar iyice ilginçleşiyor .Ailecek annenin tabutunu elleri ile yaptıktan sonra,onu istediği yere gömmek üzere yola çıkıyorlar.Yollarının üzerinde bulunan bir köprü yıkılıyor ve bu -ırmak - bölgeden karşıya geçerken,tabut suya düşüyor. Burası epey ilginçti. Sonrasında o tabuta noldu tam anlayamadım mesela.Ardından büyük kardeş Cash bacağını kırıyor. Anneyi toprağa vermeye acele ettikleri için,Cash i doktora götürmeyi ertelediler mesela. Değişik açıkçası . Bana çok fazla hitap et onu söyleyemem.
Döşeğimde Ölürken
William Faulkner
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Durakta anneme nasıl veda ettiğimi tam olarak hatırlayamıyorum. Sadece gözlerim puslu ve kalbim sanki göğüs kafesimden fırlayacak gibi güm güm atıyordu. Gerçekten katlanılamayacak bir histi.
Biraz neşe ve biraz hüzün
"Yalnız iyi laf sokuyorsun oğuz, seninle düşman olmak istemezdim." Yorgunca gülümsedi.
"Neden düşmanlar ne yapar ki?"
"Dövüşürler," Dedim omzumu silkerken.
"Savaşırlar." Elimi sıktı.
"Peki sevgililer?"
"sev..." Öksürdüm. "Severler, yani birbirlerini."
Kıs kıs güldü. "Doğru."
************************************************
Göz yaşları çoğaldı "Yetişrmeyecekler."
"Melodi..."
"Sona geldiğimi hissediyorum. Son. Sadece üç harf ama yüz binlerce kelimeden daha çok şey ifade ediyor değil mi?"
"Üzgünüm, öyle."
"Anneme, babama, ablama, doğup doğmadığını bilmediğim yeğenime veda etmek isterdim."
Kahırla güldüm. "Bence birine baktığın son an, vedadır en azından artık bunu anladım. Ben o gün kapıdan çıkarken anneme son kez baktım ve bunun veda olduğunu şimdi anlıyorum."
Sayfa 169Kitabı okudu
