Mutlu insan, bu birleşme başarısızlıklarının ikisinden de acı çekmeyen, birliğe ulaşmış insandır; onun benliği, ne kendi içinde birbiriyle uzlaşmaz kısımlara bölünmüş, ne de dünyaya karşı bir sipere gömülmüştür. Böyle bir insan, kendisini evren vatandaşı olarak hisseder, evrenin ve hazların bol bol tadım çıkarır, ölüm düşüncesiyle tedirgin değildir çünkü kendisini kendinden sonra geleceklerden ayrı saymaz. Böylesine büyük bir içtenlikle hayat ırmağına dalınarak hazların en büyüğüne kavuşulabilir.
"Çapari at , bir tanesi takılsın ; onu çekmeden bekle ; hepsinin oltaya geldiğini goreceksin." Sahidende öyle olmuştu. Bir çıplak oltayı yuttu mu , ötekiler de yakalanmak için canla başla uğraşıyorlardı. Aynen insanlar gibi