“Çocukluk yılları. Çünkü çoğumuz bu dönemi tamamen unutur. Küçük bir çocuk hayatında ilk kez kıyıya vuran bir dalganın serpintileri içinden doğan bir gökkuşağı, geriye doğru dönen bir trompe-l’oeil çarkı, bulutların ardında bir ‘hayalet kalyon’ göründüğünde işte o an büyük bir şiir veya büyük bir tablo ya da büyük bir senfoni doğar. Bilinçaltında bir yerlerde kendiliğinden oluşur, canlılığını ve aykırılığını... O saf duygunun saf anını bulmak ve yeniden yakalamak meselesidir. Kast ettiğim çocukluğun sonsuzluğudur.”
Sayfa 139Kitabı okudu
Peki ya sonuç?
Hayatta ne çok yollar yürüyoruz.
Çocukluk yolları...
Okul yolları...
İlk gençliğin sancılı yolları...
Üniversite yolları...
Romantizmin acı tatlı yolları...
Çalışma yolları...
Ne çabuk geçiyordu zaman. Çocukluk, gençlik, okul yılları, sorumsuz, sorunsuz günler ne çabuk geçiveriyordu.
Sayfa 101Kitabı okudu
Güvenli olmayan çocukluk durumlarının tekrar edilmesi en tehlikeli olanlardır. Sonuç olarak, siz bir özyıkıcı ilişkiden diğerine aceleci bir şekilde geçersiniz ya da, Madeline'in üniversite yılları sonrasında yaptığı gibi ilişkiye girmekten hepten kaçınırsınız.
PsikonetKitabı okudu
•
Aldatışı yakınların
Bilinseydi
Kime inanacaksın
Ki hangi yolları yürümeli?
Çocukluk, gene ancak çocukluk
Gerçi o da acı
Ama iyi ki var
Yerine hangi mutlu yaşantı?
Sayfa 100 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“Asil bir hayat sürmek için mutlaka gerektiğini düşündüğümüz iki yetenek bunlar: birincisi yargısız, kapsamlı bir muhakeme yeteneği, ikincisi ise güçlü bir iradeye sahip olma ve onu kullanabilme yeteneği. Çocukluk ve gençlik yılları boyunca bu alanları, yani bireysel muhakeme ve iradeyi geliştirmek için büyük çaba sarf ediyoruz.”
Sayfa 155Kitabı okudu
