Karamsar olmak zor değil , zor olan çılgın bir fırtınadan sonra gökkuşağı gibi gülümseyebilmektir...
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir şiirde bir kez konakladı mı
Gelecek yolların yolcuları
açıp pencereleri başka denizlere
Kaçınılmazdır
Kum fırtınasında kaçı sağ kalır sözcüklerin
Bilinmez
Bilinmez fırtınadan öncekiyle sonra kalanın
Sonunu harcadığı başlangıçları
İlk kurşunun değdiği yer
İlk kurşunun kaldığı yer
Aşkın bir karşı koyma biçimi olduğu zamanlarda
vurur ağrısı
Sahiden kurşunsa, yaraysa, aşksa
Değilse sıvaları dökülen bir posterdir duvarda bu yaz
Gelecek yaza bir şeyi kalmaz.
"Akşamları işi bittikten sonra eve dönen dedem bana masal anlatır. Bilirim, dışarısı çok, çok karanlık, çok, çok soğuk olur. Rüzgar acı acı eser. Böyle gecelerde, en büyük dağlar bile, evet onlar bile, birbirine sığınırlar. Evlerimizin tam yakınına, pencerelerimizin ışığına sokulurlar. Ben bundan hem korku duyarım, hem de sevinirim. Eğer bir dev olsaydım, dev kürkümü giyer, dışarı çıkar, yüzümü onlara dönüp dev sesimle seslenirdim: "Sakın korkmayın ey dağlar, ben buradayım! Ne fırtınadan, ne karanlıktan, ne de kardan korkarım ben! Siz de korkmayın. Olduğunuz yerde durun, birbirinize girmeyin." Bundan sonra dev adımlarımla karların üzerinden yürür giderdim. Bir adımda çayı geçer, "hop!" ormana dalarım. Çünkü geceleri ormandaki ağaçlar da çok korkarlar. Kimi kimseleri yoktur. Çıplaktırlar. Soğuktan tiril tiril titrerler, sığınacakları bir yer de yoktur. Ormanda gezer, korkmasınlar diye herbirini okşardım. Yazın tekrar yeşermeyen ağaçlar, kesinlikle kışın korkudan donup kalanlardır. Ölen ağaçları kesip odun yapar, ısınmak için yakarız.
Sayfa 45 - Ötüken Yayıncılık
Yalnız
Başkaları gibi değildim çocukluktan beri,
Görmedim başkalarının gördüğü gibi-
Ortak bir pınardan almadım tutkularımı,
Aynı kaynaktan almadım kederimi.
Uyandıramadım yüreğimi sevince aynı seste
Ve sevdiğim herşeyi yalnız sevdim.
Sonra çocukluğumda kasırgalı
Bir yaşamın şafağında iyinin ve
Kötünün her türlü derinliğinden
Çekildi hala bağlayan gizem beni.
Selden ya da kaynaktan-
Kızıl uçurumundan dağın,
Güneşten, Ağustosun altın rengiyle
Çevremde dönen–
Gökteki şimşekten uçarak
Beni Geçerken-
Gökgürültüsünden, fırtınadan
Ve o buluttan
-Maviyken göğün kalan kısmı-
Gözümde bir şeytanın şekline giren.
Sayfa 225 - İthakiKitabı okudu
Aşure devamlılığın ve istikrarın simgesiydi; ne kadar sarsıcı, nasıl da vahim olursa olsun, her fırtınadan sonra elbet gelecek olan güzel günlerin, açacak güneşin simgesi.
Tavanarasının sessizliği uzadıkça ve adamın kabaran yüreği ve titreyen bedeni, her fırtınadan sonra çöken sessizlik gibi durulduğunda, hayat denen fırtınanın eninde sonunda durulduğunu, huzur ve sessizlikle son bulduğunu gösteren bir insanlık simgesiydi bu.
...Gökkuşağı istediğimiz koşulları bir araya getiriyor. Tek bir şeyde tüm renkler var. "Hayır"ın tüm partilerini temsil ediyor ve hiçbiri bireyselliğini kaybetmiyor. Fırtınadan sonra ortaya çıkan güzel bir şey ve tüm renkleriyle size istediğinizi sunuyor Senyor Olwyn : Neşe!
Sayfa 78Kitabı okudu
Ah benim ruhumun sevinci!
Bu huzur gelecekse her fırtınadan sonra
Varsın kopsun kasırgalar ölümü diriltinceye kadar!
Varsın güçlükle yol alan gemi
Tepelere tırmansın Olympos kadar yüksek dalgalarla
Ve sonra cenneti cehennemden ayıran uçurum derinliğine insin!
Ölüm en büyük mutluluk olurdu, eğer ölseydim şimdi,
Öyle mutluyum ki şu anda
Bu huzuru duyacağımı sanmam geleceğin bilinmeyen yazgısında.
Sayfa 37
Ah, şu çocuk gözlerindeki minnet! Dünyada, bir parça iyilik edebilmekten daha güzel bir şey olmuyor. Fırtına içinde, viran bir gemi teknesi gibi sallanan bu sefil ve karanlık oda, ocağın kızıl akisleri içinde birdenbire öyle munis ve mesut bir yuva olmuştu ki… Biraz evvel hayata gösterdiğim emniyetsizlik için, kendi kendime utanıyordum.
İnkılap Yayınları
