Mümin bey, beni çalışma odasına aldı. Şaşırdım kaldım, duvardaki raflar kitaplarla dolu. Demek insan yanılıyor, dedim içimden... Ben bu Mümin Ekrem Bey’i sonradan görme bir hacıağa sanmıştım.
-Bendeğiz entelegtüvel möhiti severim, dedi.
Biraz dili kaba ama, ne çıkar!..