Kitka müsademesi(çatışması) gözümün önünde bir ders-i ibret olduğundan;çetelere tesadüfte,derhal,firarlarını men için ,sadece bir ihâtadan(kuşatmadan) sonra yaklaşılacak noktayı bizzat keşfederek kısaca hücum etmek çaresine tevessül etmiştim(başvurmuştum).Bu suretle seri ve ehemmiyetsiz zayiatla daima muvaffak oluyordum.
İşte böylece,Manastır kazasının Morihova nahiyesinde 21 Mart 322 tarihinde İven taşlıklarında,İven köyünden on altı Bulgar köylüyü katleden Giritli Kaptan İskalidis kumandasındaki yirmi bir kişilik Yunan çete,içlerinden biri yaralı olarak berhayat(hayatta) kalmak üzere,mahvedildi.Asker bir hafif yaralı verildi.
25 Ağustos 322 tarihinde aynı nahiyede Podimerçe-Petalina yolu şimalinde,dokuz kişilik Yunanlı Apostol Kaptan çetesi mahvedildi. Askerden hiç zayiat yok.
Sayfa 30 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
İyilik
Sesinde çekingen bir tını. Aman fazla yükselip de dünyaya rahatsızlık vermeyeyim. Fazla görünür olmayayım da bir bakış benden incinmesin. Böyle hep kenardan, böyle hep sessiz ve iddiasız yaşayayım da dünyanın gürültüsü biraz dinsin. Bir azize gibi, bir modern zaman evliyası gibi. Parmak uçlarında dolaşarak. Sahi, böyle insanlar kaldı mıydı yeryüzünde?
Bir şiir kitabı getirmiş bana, sevdiğim bir şairden. Kalplerimiz birbirine ısındığına göre, ruhun soğuk gecelerini anlatabilir artık. Ama ben ondan taşan iyilikle şaşkına dönmüş durumdayım. Bir gün diyor bir kedinin bir güvercini yakalayıp bir arabanın altına sürüklediğini gördüm, hemen atıldım ve kurtardım o güvercini. Kanadı zaten yaralı olduğu için kaçamamıştı. Kanayan boynu, kırık kanadıyla nasıl masum ve çaresizdi. Veterinere götürdüm hemen, sonra iki hafta evimde besledim, nihayet tamamen iyileşmişti ve onu gökyüzüne salıverdim. Kanatlanan sadece güvercin olmasa gerek. İyilik de ruhu kanatlandırır.
İyilikten bu kadar uzak kalmak hepimizi hasta ediyor. İnsanın insanın kurdu olduğuna duyduğumuz inanç, dünyayı güvenilmez bir yer kılıyor. Dünya bir cehennem değil oysa, iyiliğin kanatları hiç beklemediğimiz zamanlarda ruhumuzu okşuyor, uçurum aşağı düşerken kolumuzdan tutuveriyor.
Bazan de yaralı gönlün elinden,
Çaresiz kalır, bezerdi candan.
Gam ateşinden etmezdi perva,
Pervaneyi ederdi kendine arkadaş:
Ey ayrılık yuvasının kuşu!
Ey yanma bahçesinin bülbülü!
Ey gerçek aşkların delili!
Ey yalancı iddiaların çürütücüsü ! Erkekçe canını ucuz verirsin,
Yazık ki ölümle titrek olursun.
Durmazsın bir
Sayfa 247 - Gün yayınlarıKitabı okudu
Sahra hastanesinin başhekimi, ağır yaralı olmayan subayların, iyileşene kadar cephe gerisinde kalmak haklarıyken, sargı yerinde ya da hastanede yaralarını sardırıp koşarak cepheye döndüklerini anlattı. Erler de böyle yapmaya başlamıştı.
Kâzım İnanç Paşa, "Yunanlılar bunu bilseler hiç hayale kapılmazlar" dedi.
Kursk savaşı ..
"Bir ayağı yaralı bir eli kopmuş Teğmen "Tiger 'lara hücum eden taburun başındaydı. .Hücum başarısız olunca kendini vurdu .. sakat olarak kalmak istemiyordu..
Sayfa 245 - Can YayınlarıKitabı okudu
Avarelik, yoksulluk mahrumların ve baldırı çıplakların cehaleti, başlı başına değerler haline gelirler; ama bu, bunların yoksun ve mağdur olmalarından ötürü değil, kurban olmalarından ve böyle kalmak istemelerinden ötürüdür. İnsani durumunu iyileştirmek yasaktır! (106 sayfa ile okuyunuz.)
Sayfa 105Kitabı okudu
