Soluyor titreyen beden,
Son birkaç nefes daha...
Gırtlağı parçalayacak;
Bir eski dost, emanetinden ayrılacak,
Geçen günlerin ardından, bir ölünün kalbi!
Uzatıldı bir toprağa, öylesine;
Amansız ve sessiz...
Geldik geçtik işte, hayat denilen gergefi inceden dikişlerle;
Sürdürdük öylesine bir hayat, kimi zaman sökülmüş direncimizle...
‘’Kangren soğuklar esmekte’’
Taranıyor ehven kılcallar kesintisiz
Bileniyor bir bıçak, dayanmak için;
Şah damarına
Boynuna
-Zihinlerde bir ayrılık manifestosu-
Çocukça beslediğimiz, huzuru bozan...
Toz tanecikleriyse kabrimi zorlayan; çıplak teninde hayatın,
İnsanlığımı yoklayan...