Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
2015 Yılına Kuğulu Park Cinayeti romanıyla Kitap piyasasını alt üst eden Ali Bayram yine çok konuşulacak Polisiye Gerilim romanına imza atıyor.
Tanrının Beğenmediği Kadın isimli romanın arka kapak yazısı şöyle;
"Başkent Ankara'nın Çinçin Mahallesi işlenen tuhaf suçlarla bir efsanedir. O sabah Çinçin'de ki tek bir gecekondunun Vişneçürüğü dış cephe boyası nedense diğer evlerin beyaz kireç renk boyalarından çok farklıydı. Bu evin sadece bir tek köşe duvarı ayakta kalmıştı. O köşe duvar iki yana üç metrelik uzunluğuyla bu gecekondunun ayakta kalan son kalıntısıydı. Bu duvarın iç tarafında oturur vaziyette, sırtını duvara yaslamış kimliği belirsiz bir erkek cesedinin bulunduğu tüm polis telsiz konuşmalarına düşmüştü. Bu son kalıntının iç cephesinde ki kirli beyaz badanası üstüne cesedin akan kanıyla "Tanrı'nın Beğendiği Kadın" yazısı yazılmıştı."
Eserin içinde ki ilginç kahramanlardan Kuğulu Park Cinayetinde tanıdığımız Erhan Amir, Polis Selim'den sonra Veli Çakı isimli lakabı Balıkçı Veli olan Cinayet Masasının ekibinde işler Çinçin'de işlenen cinayetle ortalık karışır.Bu romanda ki bir ilginç tarafta Ankara'nın eski kabadayılarından DODO Dayıdan sonra hikayeye yeni katılan;
Daha başta “Dokuz sekizlik sevdaların sahibi ben; isimleri Meriç ve Tuna olan deniz gözlü çocukların diyarından, kömür gözlü Dicle ve Fırat’ların memleketine gidiyorum...” demiş yazar. Anlamışsınızdır bu harika cümlenin meramını.
Edebiyat, özellikle de gezi yazılarında uzun uzun tasvir yapmayı bırakalı çok oldu. Kelimelerden alınmış görev,
Dikkat spoiler içerir!
Sait Faik, benim okurken kendimi mutlu hissettiğim hayatın kendisini ya da şöyle ifade etmem gerekirse hayatta yaşanan çoğu durumun habercisi olarak görüyorum onun kitaplarını.
Sait Faik'tan okuduğum ikinci kitap. Bu kitabında da olduğu gibi Adalarda seyahat edip balıkçılarla birlikte balık tutuyoruz. Bana göre bir yazarı
500 syf.
9/10 puan verdi
Uzun bir zaman önce elime geçen bir eser “ Çevre Bir Emanettir “ ve onunla karşılaşmam bir kitapçıda veyahut internette yapılan kitaplara dair bir araştırma neticesinde değil. Çalışmış olduğum kurumda formalite icabı konulan kütüphanenin bir köşesinde kırgın, tozlanmış bir eserdir. Vefanın ışığının dokunmadığı..
***
Kaliteli bir kağıt yapısına
Peş peşe okuduğum dört Saik Faik kitabının ardından ki yaklaşık 70 civarında öyküye denk geliyor, bir durup soluklanmak, biraz okuduklarımı sindirmek, biraz da üzerimde biriken yükü boşaltmak maksadıyla bir mola vermek icab edince, bir semaver dibinden daha güzel bir köşe olamayacağını düşünüp çıkınımı buraya boşaltmaya karar verdim...
Gelin,
Öncelikle bu kitabı okumamı sağlayan ve bana hediye eden Portakal Çiçeği'ne tekrardan teşekkür ediyorum.
Kitaptan alıntılarla devam etmek istiyorum. Ve şöyle ki;
"Kitaplar insanların kaderlerini değiştirir."
"Bir vazo, bir kahve makinesi yahut bir televizyon bir kitaptan çok daha önce eskir yahut kırılıp bozulur."
Özellikle kitabın sonuna gelince çok şaşırdım. Ama şaşırmam tuhaf kitabın adı zaten "Kâğıt Ev"
Bu evin tuğlalarının taş kalıplardan olmadığını biliyorlarmış ve bir süre şaşkınlık içinde bu duvarların ne kadar dayanacağına dair bahse girmişler. Duvarcı orada burada kâğıttan bir ev yaptığını anlatıyor, böbürlendikçe böbürleniyormuş ama kimse ona inanmak istemiyormuş.
"Fakat, görmesek de, biz bunun doğru olduğunu biliyorduk," dedi daha yaşlı ve konuşkan olan balıkçı.
"Yani, herkes elinden geldiğince bir düzen, bir ev kuruyor işte. Bu adam bunu kitaplarla yaptı ve bu zaten şaşırtıcı bir şeydi.
Bu kitabı okuduğum için mutluyum. Sevdim dememe gerek yok zaten. Sizler de okuyun...
