Fatma Barbarosoğlu'nun bu kitabı muazzamdı.
Yazarın en son okuduğum eseri de bir romandı, ancak çok da sevememiştim.
"Hakikat İncinmesin" yazarın kaleminin raslantı olmadığını, ve gerçekten çok iyi yazabildiğini gösteriyor. Müberra ve Evren Hanım akıldan çıkacak gibi değil. Çok emek verilmiş, çok "yazılmış", üzerine kimbilir ne kadar duygu ve düşünce üretilmiş, beslenmiş karakterler bunlar. Yazarın sadelikle el ele giden betimleyici ve lâkin asla zorlayıcı olmayan üslûbu kitabın değerini artırıyor; kitap çok fazla sayıda yerde tadından yenmeyecek bir lezzete ulaşıyor. Bu tadı yazarın çok seneler önce okuduğum hikâye kitaplarından hatırlıyorum. Bu tadın azalmamış olmasına sevindim, kendi adıma.
Kitabı sevmemde yazarın sürprizli kurgusu da etkili oldu diyebilirim. Bilge'nin konuştuğu ilk bölüm ve bu bölümün içeriği hakkında Müberra'nın konuştuğu ikinci bölümde öğrendiklerimiz hem ilk bölüm hakkında düşüncelerimizi değiştiriyor, hem de merak ettiriyor. Üçüncü bölümde Naciye hanım'ın bu sefer kaydedilmiş sesi, son bölümde ise bambaşka bir finalle Evren hanım...bunların hepsi, detaylı, etkileyici iç dünyalar, yazarın kurgu tercihleri; kıymetli ve lezzetli üslûbu ile kitabın gerçekten değerli bir çalışma olduğunu kanıtlıyor.
Fatma Barbarosoğlu'nun kitabı okunmayı, zaman verilmeyi, tadı alınmayı hak ediyor. Kesinlikle öneririm.
Yaşadığımız Şehir - Otobüsname. Mükemmel bir okuma süreciydi benim için. 
Fatma Barbarosoğlu bir Türkiye fotoğrafı için bir davranışlar albümü olarak tanımlamış kitabı. Bilmem daha bir ek yapmam gerekir mi?
Bir seyahatimde okumamın etkisi de bir başka oldu. Kitabın her bir kısmı anlam kazandı gözümde. Yol
