Yazarın genel stili belli bir karmaşa yaratıp sonra kabule geçerek çözmek üstüne herhalde ya da bana öyle geldi. Kitabın ilk bir kaç sayfasında başım döndü diyebilirim, resmen daha bir konuya adapte olamadan başka bir konuya geçiş yapıyor, bir o zamana bir zamana derken keklik gibi sekiyorduk. Allah’tan sonra bu tempoya bende alıştım da herşey daha kolay hale geldi.
Ana karakterimiz Şükran biraz kendi halinde, ailesine kendini kanıtlamak isteyen adeta bir iyimserlk timsali kızımız. Bir adet çatlak ve enerji dolu kankamız Meryem var. Herşey bu ikisinin çalıştıkları otelden kovulması ile başlıyor. Meryem'in aklına dahiyane bir fikir geliyor; Şükran'ın rahatlamak için yazdğı şekerfare hikayelerini senaryo yapmak. Bizim kızın da aklına girerek ikna ediyor. Yazılan bütün hikayeleri bir senaryo getirip bütün yapım şirketlerini yollayıp geri dönüş bekliyorlar. Üçüncü mü desem beşinci sınıf mı bir yapım şirketi arayıp görüşmek istiyor.Zaten sonrası tam şenlik. Bizim saf kız her söylenene inanmasa iyi biri aslında. Birde sürekli laf sokan bir Ali'miz var Şükran'ı arada bir kendine getiren, kendinden götüren.
Ankara soğuğunda geçtiğine bakmayın tam olarak şezlong da uzanıp okumalık olmuş.Bazen hoşuma giden bir kaç söz geçse de insanı yormadan kolayca okunabilecek, hatta benim gibi biraz hızlı okuyorsanız plaj dönüşü bitmiş halde çantaya geri konabilecek bir kitaptı.Ama kişisel fikrimi eklemeden edemeyeceğim filmini çıkarsalar, onu daha çok severim muhtemelen. Okurken bazı sahneler gözümde bile canlandı o derece. Yani ilerde bir yapımcı film yapar da gişeye oynarsa bunu ilk İrem demişti der bir kulaklarımı çınlatırsınız artık.
Beyza ‘ya teşekkür ederim. O olmasa bu kitabı büyük olasılıkla en az 1 yıldan önce
