Vayy be.
Ne romandı. Nerden elime aldım dedim . Ne anlatmaya çalışıyor, nereye varmak istiyor dedim . 200 sayfalık romanın son 30- 40 sayfasına geldim ki ...offf ... ne müthiş bağlam.
Roman edebiyatımızda zannedersem bir ilk ,yazılış şekli olarak. Roman içinde Roman..
Sonlarda Vildan, başlarda Mualla, ohh ne alâ.. Peyami Safa nın okuduğum ilk kitabı olsaydı belki başlarda bırakabilirdim. Çünkü kitap ilerlemiyor. İlerlese bile bir yere varmıyor. Tam bir keşmekeş . Ama Kitabın anlattığıda bu , kesmekeslik, tereddüt, şüphecilik. Savaş sonrası - dünya savaşları-insanın , insanlığın düştüğü vahim durum.
Bir tereddütün romanı, ancak bu kadar güzel yazılır. Bravo.