Eylül ayında okuduğum “EYLÜL...”
“VEDALARI BİLE BİR SAADET OLUYORDU..
ONLAR BİRBİRİNDEN AYRI BULUNMAKLA AYRILMIŞ OLMUYORLARDI...”
Eylül (s. 178)
Edebiyat derslerinin vazgeçilmez sorularından biri de şudur: İlk Türk psikolojik romanımız; 
Mehmet Rauf’un 
Eylül kitabı. Ayrıca bireyin öznel yaşantısını doğrudan konu alan ilk roman olarak da bilinir..
İlk olarak 1900 yılında Servet-i
“HALÂS’, bir İstiklâl Harbi Romanı…”
Osmanlı Türkçesinde ‘Kurtuluş’ anlamına gelen ‘Halâs’, 1918-1921 yılları arasındaki Cumhuriyet öncesi dönemi tasvir eder, kitap ise 1929 yılında yayınlanmıştır.
Yazar Mehmet Rauf’un son romanı ve Gazi Mustafa Kemal’e ithaf edilmiş. Kitabın Ön Sözünde Ona ithaf edilen mektubu sevdim. Atatürk sevgisini dilinden düşürmeyen Mehmet Rauf, vücudunun sağ kısmına inen felç sebebiyle kitabın birçok yerini eşine dikte ettirerek yazmış, zor şartlarda tamamlamış bu kitabı..
Gözünüzü bir sabah açtığınızda kıyıya bir düşman gemisinin geldiğini ve çaresizce evinizi, iş yerinizi terk etmeye zorlandığınızı düşünün. Düşününce bile ne huzursuz eden bir durum. Ve böyle bir durumda tek başıma ben ne yapabilirim, benim gibi bundan rahatsız olan birileri var mı, diye çırpınan bir genç düşünün. İşte kitabın kahramanı Nihat da bu gençlerden biri; Vatansever genç bir subay. Türk olduğu için evinden, dükkanından, kapı komşusundan olan insanların yaşadıkları çok iyi anlatılmış..
Kitap, İzmir’in Yunan işgaline uğramasıyla birlikte başlayan olayları ve ülkemizin adım adım Kurtuluş Savaşı’na doğru gittiği günleri anlatıyor. Romanı okuduktan sonra yıkılmak üzere olan Osmanlıyı, bu devrim hakkında asker ve aydınların ne düşündüğünü daha iyi anlıyoruz. Okurken milli duyguların sakin kalabilmesi mümkün değil. Yazarın bilinen ‘Eylül’ romanının yanında biraz gölgede kalmış bu eseri, o dönemi anlamak adına okumalıyız…
100 syf.
9/10 puan verdi
"Ene everyone mahluk u beşer hâzar sala sort similaire hayır evolution. Kulu same hayat u destiny..."
( 2053 Türkiye Türkçesi anlamaman normal )
Batı ile doğu arasında sıkışmış hiç bir zaman ne doğuya ne batıya ait olmuş arada ne idüğü belirsiz sistemimiz. Abartı olarak görmeyin açın 300 yıl öncesine ait bir eseri okuyun benim yazdığımla kıyaslayın, benim yazımdan daha çok şey anlarsınız...
Konu bu topraklarda sorunlar hep aynı olması, problemlerin değişmediği. Kadın çarşafı giyince de çarşafa müdahale ediliyor (dar, renki, gösterişli vs vs) giyinmese de. Yani bugün kadınların kılık kıyafet meselesi asla açık giyinme meselesi değil. Hastalıklı bir zihniyetin, yobaz bir cesaretle sürekli var olması, desteklenmesi ve pohpohlanması meselesi aslında. Binlerce yıl var olagelmiş bir anlayış. Uzatmak istemiyorum. İbni Haldunun "Coğrafya kaderdir." sözünü ' e ne yapayım bu da benim kaderim, elimde değilki Finlandiya da doğmak' şeklinde kendini merkeze alarak değilde toplumsal olarak yaşınılan olayrın sürekli tekrarına muhatap olduğun için başını kaldırıp o kaderi değiştirmen için sana altın bir anahtar verdiğini düşün. Kaderci yaklaşıp herşeyi salıp teslim olmak yerine olumsuzlukları ortadan kaldırmaya çabala. İşte o zaman belki iç açıcı yeni yeni 
Genç Kız Kalbi eserleri yazılır. En azından bizden sonrakiler aynı şeyi düşünmesin. Bişeyler değişmiş ve değişiyor desin...
