Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Yusuf Ziya Ortaç, Türkiye'nin en uzun soluklu mizah dergilerinden biri olan Akbaba'yı yılarca ( 7 Aralık 1922 den
1977 ye kadar 55 yıl ) yayınlamış, Babıali yokuşunda gerek kendinden öncekiler, gerek rakipleri, gerek elinden tuttuğu yazarlar çizerler ile bu günün çok değerli pek çok insanına eşlik etmiş, belkide ülkenin en zengin anılarına sahip insanlarındandır. Ayrıca Faruk Nafiz Çamlıbel ve diğer 3 arkadaşı ile bilikte Beş hececiler akımının temsilcisidir. Aziz Nesin'in takma isim ile bile yazı yazmakta zorlandığı bir dönemde kendi imzası ile dergisinde yazı yazmasına olanak sağlamış, dergisinin sekreteri Nesrin hanım ile evlilik yüzüklerini tel örgüler ardından takmıştır. Cenap Şahabettin, Rıza Tevfik Bölükbaşı ve Ziya Gökalp ler ile başlayıp Abdullah Cevdet, Tevfik Fikret, Halit Ziya Uşaklıgil, Sedat Simavi, Ahmet Rasim, Aka Gündüz, Refik Halit Karay, Ali Naci Karacan, yunus nadi, Recep Peker, Hasan Ali yücel, Nihat Erim, Reşat Nuri Güntekin, Ramiz Gökçe, Aktör Ahmet Fehim, Cemal Nadir Güler, Münif fehim, Turhan Selçuk, Semih Balcıoğlu, Muzaffer İzgü, Adnan Veli Kanık, Şemsi Belli, Rıfat Ilgaz ve daha kimler kimler bu değerli anılarda yerini almıştır. Bu anılar bana göre çok değerli, umarım "Bizim Yokuş" ve diğer kitabı "Portreler" tekrar basılır ve gerek kitap raflarında gerek okuyucuların kitaplıklarında hak ettikleri saygın yeri alır.
116 syf.
6/10 puan verdi
Erzurum Yolculuğu
Kitapla alakali detayli bilgi ve inceleme yapmayacagim cunku gerekli incelemelerin yapildigini gordum. Yanliz dikkatimi ceken "Erzurum'da çeşmeden bol birsey yoktur" demesi ve ünlü olduğunu söyledigi Çoban Çeşmesi; bana ilkokul türkçe kitabimizdan Faruk Nafiz Çamlıbel'in şiirini hatirlatti.
ÇOBAN ÇEŞMESİ
Derinden derine ırmaklar ağlar,
Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,
Ey suyun sesinden anlıyan bağlar,
Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi.
"Göynünü Şirin'in aşkı sarınca
Yol almış hayatın ufuklarınca,
O hızla dağları Ferhat yarınca
Başlamış akmağa çoban çeşmesi..."
.
.
.
Herkesin ayni derecede ilgisini cekmeyebilir cok fazla beklentiyle okumamak lazim, sonucta bir roman degil.
Geçenlerde fark ettim; durup düşününce, durmaya düşünmeye vakit ayırınca fark ettim. Öğretmenliğe başlayalı 20 yıl olmuş. Ne okullardan geçmiş, ne öğrencilerle ders yapmışım. Saçlarıma kırağılar düşmüş, geleceğe dair hayaller kurmak yerine bir kaç güzel hatıraya sığınır olmuşum. “Haydi anlat bakalım şu 20 yılı" deseler, bir kompozisyon yazacak kadar bile hatıram yok. Hayatın en güzel günler metruk bir Manastır gibi yıkık dökük kalmış.
Faruk Nafiz “Han Duvarları” nı Ulukışla yolundan Orta Anadolu’ya giderken bir kaç günlük süreçte yazmıştı. İnsan bunu duyunca yaşadığı -af edersiniz- yaşamadığı günlere hayıflanıyor.
Artık hiçbirimizin durup düşüneceği vakti kalmadı. Ruhumuzu daha hızlı bir dünyaya sattık. Hayat öyle hızlı ki bir kaç gün geriden takip etseniz taşradan gelen yaşlı köylü ilk kez geldiği bir şehirde kendini nasıl ürkek hissediyorsa siz de öyle kalıveriyorsunuz. Tanımayanlar "Yazık garibe." deyip yüzünüze selam ruhunuza huzur vermeden geçip gidiyorlar.
Oysa güzellikler, onları seyretmek için duranlara ancak bir şeyler söyler. Sesini duyanlara konuşur.
Modern hayat bizi bir hız yarışının içine çekti, öyle ağır bedeller ödetiyor ki... Koşarken anlamıyoruz ne kadar ücret ödediğimizi. Cebimize sıkıştırılan bir kaç lira hakikati perdelemeye yetiyor.
Kemal Hoca: “Yavaşla, çünkü bu hayattan yalnız bir kez geçeceksiniz.” Diyor. Bu konuda söyleyeceği daha çok şey var...
Tek ortak noktamız Sir Thomas More'a "sevgilim" diye hitap etmek olsa da, Mîna Urgan'ın hayatını kıskançlık ve hayranlıkla okudum. Doğru zamanlarda doğru yerlerde olarak doğru insanlarla karşılaşmış, böylelikle paha biçilemez anılar biriktirmiş Bayan Urgan. Mustafa Kemal Atatürk ile dans etmiş olması bir yana; Abidin Dino, Yaşar Kemal, Sait Faik, Cevat Şakir, Orhan Veli, Melih Cevdet, Oktay Rıfat, Halide Edip, Ahmet Haşim, Sabahattin Eyüboğlu, Faruk Nafiz, Neyzen Tevfik, Necip Fazıl, Aziz Nesin ve daha nice muhteşem insanla yaşadıklarını sohbet eder gibi samimi bir dille anlattığı için gıpta etmeden okumak mümkün değil zaten. Bu kitabı beğenmeyen, Mîna Hanım'ın siyasi duruşunu beğenmediği için tepki koyabilir ancak. Bunun dışında mantıklı herhangi bir eleştiri düşünemiyorum bile. Yıldızlı tavsiyemdir, mutlaka okuyunuz. =)
Canım Mîna'ya en derin sevgilerimle.
Zaman zaman geçmişte yaşayıp da keşke tanıma fırsatım olsaydı dediğim insanlara rastlıyorum. Sevgili Mîna'da artık onların başında geliyor. 1915 - 2000 yılları arasında yaşamış bu Dinozor (kendi deyimiyle ) ,Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş yıllarından itibaren ülkenin gelişimine bir çocuğun büyüdüğüne şahitlik eder gibi şahitlik ediyor.Bu kitapta
24 kez intihara kalkışan ve başarısız olan,kekeme ama şiir okurken akıcı konuşabilen ve ve oğlu intihar ettiğinde bıraktığı " Baba öyle değil böyle intihar edilir" notuyla karşılaşan hayatı trajedik bir adam Ümit Yaşar... Yaşamaktan çok ölüme aşık bir şair... Senin Faruk Nafiz'in tüm şiirlerini ezbere bildiğin gibi bende bilmek
