Parmaklarım kalem, kağıt senin tenin
Ben seni düşlediğim geceden itibaren
Damağın şarkı dilin şiir senin
Güzeli sevişim rastlanmış şey değil
Kör oluşum var dilsiz oluşum
Bide koynunda uyuyuşumu düşleyip yutkunuşum
Ruh severim iyi kötü bilmem vahşi sert
Bazı olur hayvan gibi insan severim
Bazı olur insanı hayvan gibi
Ruh severim gözüm kör sağır kulağım
Ne sevdiğimi bilmem
Çok yalan söylerim
Tanımam kendimi
Biri bişey yapar beni yokeder
Benim yokoluşum yeniden doğuşum
Yolunuzun üzerinde oyuncaklar
Karpuz kırmızısı
Muz sarısı
Ölüm siyahı
Siz hangi ülkenin sürgünüsünüz çocuklar
Eflatun bir mağaradan
Âmâ gibi bakarken gözleriniz
Neden öyle yaşlanmışsınız
Ecel kadar hüzünlü
Sonbahar kadar güzelsiniz
"Sessizlik açarken zulüm bahçeleri
Gözlerinde bir anda dört mevsim
Her mevsimin güzelliğinde sen
Bunca ayrık ve diken içinden
Güle çıkmak işte budur desem
Bilmem inanır mı bana çiçekler"