Benim için zaman bir bedbahtlık sisi, acı pişmanlıklar ve nefret kararlarıyla geçti.
Güneşi ve denizi unutma
ölürsen, ölürsek hepimiz
bıraktığımız yerden başlar birileri
yaşam sürer
bahçede koşuşan çocukların neşesi unuttursa da acı çekenlerin sesini
umut olmez
deniz bekler seni
çığlıklar orada boğulur
ve mermer dalgalardan yapılmış
tapınaklar kadar eskidir umut
Sayfa 78Kitabı okudu
Gözyaşlarımı yapayalnızken deniz kıyısındaki kumlara gömsem daha iyi olmaz mı? Ama ben asla ağlamadım, çünkü gözyaşları düşüncelere dönüştü, gözyaşları kadar acı düşüncelere.
Acı
Güneş, deniz, güneşin altında palmiyenin gölgesi olacaktı ve ben var olmuyor olacaktım.
Soğuk bir Kış günü
Duru bir hale gelemeyen ve sakinleşemeyen işkenceye uğramış beyinde düşünceler karmakarışık şimşek çakmaları gibi titreşip duruyordu; bütün hisleri ve aklı, sözünü etmemesi konusunda vazgeçirilmesinin mümkün olmadığı, o tek bir acı düşüncenin etrafında akıl almaz bir şekilde çaresizce ve acımasız girdap gücüyle dönüp duruyordu. İçindeki sevgi arayan sessiz deniz umutsuz ve gürültülü bir acı şeklinde dışına taşmıştı. Sözleri ise kapanmak istemeyen bir yaradan damlayan ve sızan kan gibi şaşkın ve sıcak akıyordu.
Sayfa 98
