Hayat, hastalıklı bir insanın yorgun gözlerini yakan güçlü bir ışık gibiydi. Uyanık geçirdiği her an, etrafında ve üzerinde çiğ bir öfkeyle parlıyordu. Acıtıyordu. Dayanılmaz bir acı veriyordu.
Sayfa 475Kitabı okudu
Sinek de senin kardeşindir. İncitme onu, ormanlarda uçuşan yabani kuşlar özgürdür. Onlara kendi keyfin için tuzak kurma. Kör solucanı da köstebeği de Tanrı yarattı, hepsinin ayrı bir yeri vardır. Sen kim oluyorsun ki Tanrı'nın dünyasına acı katıyorsun?! Tarlalardaki sığırlar bile ona şükrederler.
Sayfa 114
Hayat kısa...
Kaybedilen her zaman telafi edilmeliydi. Ve yaşanmak istenen hiçbir şey ertelenmemeliydi. Ne varsa yaşanmalıydı. Acı çekilecekse bile çekilmeliydi. Saklanmadan, sakınmadan, hayat ne getirirse kabul edilmeliydi.
Olur da bir gün yine kaybedersem kalan anılara tutunabilmek için...
İstemeden de olsa, hayatta yeni acıların yaşanmasına neden olabiliriz. Önemli olan, geride en az zarar/acı bırakacak şekilde yaşamaktır.
Destek Yayınları
Kişi, diğer canlılara, insanlara, tüm yaşayanlara merhametle yaklaşmalıdır. Etrafında gördüğü her canlının acı içinde olduğunu bilmeli ve etrafına edebildiği kadar yardım etmelidir.
Destek Yayınları
Ondan ayrı bir hayat düşünemiyor, onu görmeyince çok acı çekiyordum.
Çoğu insan, hayatının ilk dönemini sonu gelmeyen bir arayışla geçirir. Yaşamın, acı ve mutsuzluk sunduğunu, bir tasarımdan ibaret olduğunu göremez.
Sayfa 48Kitabı okudu
Hayat, başkalarının hatalarını yüklenemeyecek kadar kısaydı. Herkes kendi hayatını yaşıyor ve bu hayatı yaşamanın bedelini ödüyordu. Acı olansa, insanın çoğu zaman tek bir hata için çok fazla bedel ödemek zorunda kalmasıydı. Aslına bakılırsa, insan tek bir hata için sürekli bedel ödeyip duruyordu. Kader, insanla olan alışverişinde alacak defterini hiçbir zaman kapatmıyordu.
Sayfa 215 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Son :(
Bana göre, hayat bir dizi rastlantı ve bizim o rastlantılarla birlikte nasıl varolduğumuz ya da olmadığımız. Önce günaydın, sonra biraz haz, biraz acı, biraz aşk, biraz hayal kırıklığı, biraz sıcaklık, biraz yalnızlık, biraz boyun eğme, biraz başkaldırı ve ardından iyi geceler. Düş gücü ve tutkuları engellenmişler için ise hayat, çocukken oynadığımız oyunların büyüyünce izin verilmeyen oyunsuzluğu. Bence hayat, burada saydıklarımla ve saymadıklarımla, tartışılması gerekmeyecek kadar sıradan ve yalın. İnsanlık tarihi boyunca onu karmaşık bir hale getirme yönünde öyle ustalaşmışız ki bazılarımız bununla ilgili bir şeyler söyleme ihtiyacını duyuyoruz; hayatın kendisinden çok, onu çözülmesi zor bir yumağa nasıl dönüştürdüğümüzü anlatabilme umuduyla
